ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค๑- ปฐมฤกษ์ปลาสากแปล ภาค ๒ - หน้าที่ 178
ทิ้งนางภิญญูหูล่านั่งไปในสถานที่อื่น ถ้าไปไม่พ้นจากกามิทธาต
นิทีปราบิด รัตติวิมานสบัด และคณะโอทธิยานบัด
องค์นี้ ถามนภิญญูนี้เหล่านั้นเป็นสัจชิ แต่ไม่มีความสงเคราะห์,
ย่อมได้เพื่อจะไปในสถานที่อื่น แม้ถืเป็นสัจชิ (ทั้งหมดอัด) แต่
ทำความสงเคราะห์ ย่อมได้เพื่อจะทะลุแม่นางภิญญูเหล่านี้แล้วไปเสีย
ในที่อื่น อาจารย์บางกล่าวว่า "ถ้าถือเป็นทั้งสัจชิ ทั้งมีความ
สงเคราะห์ แต่ไม่เป็นบุญติ และในบ้านใกล้ภิญญูเหล่านั้นที่เป็นบุญติ
มีอยู่ ทั้งเป็นผู้ประคองประคอง ควรไปยังสำนักงานภิญญูเหล่านั้น"
ครั้นไปแล้ว ถ้าบนปฏิบัติสนิท (ยิ่งถือนิสนัย) แม้นคราวเป็นภิญญู
ก็ควรอธิษฐานในสำนักงานของนางภิญญูผู้สมควร มาติก็ดี วิญญิ่งดี ที่
เรียนมาแล้ว ก็เป็นอันตั้งเสียงแล้วด้วยดี ไม่มีเหตุที่จะต้องเรียนซ้ำอีก ถ้า
ในคราวยิ่งเป็นภิญญู ภิญญูอันนั้นเป็นผู้ปกครองบริครณ, กุฑลบุตรหลายหลาย
ผู้ปกสมบกแล้วในสำนักงานของอาจารย์รูปนั้นนั่นแหละ ก็เป็นอันอุปสมบทแล้ว
แต่ต้องอธิษฐานในสำนักงานของอาจารย์รูปอื่น แม้ว่าจะเคลื่อนไหวอาศัยเธอนั้นอยู่ในกาลก่อน ก็ต้องอธิษฐานในสำนักงานของอาจารย์รูปอื่น
ถึงแม้สามเณรผู้ถวายเต็มบริบูรณ์ ก็ต้องอธิษฐานขาในสำนักงานของภิญญูรูปอื่น
[วิธีปฏิบัติในเครื่องบริจารต่าง ๆ]
องค์ใดจึงวรรณและมาตร ที่ภิญญูนั้นอธิษฐานไว้แล้วในคราวยง
เป็นภิญญู ย่อมขาดอธิษฐานไป ต้องอธิษฐานใหม่ ภิญญู ควร
ให้ใช้พิธีคำและผ้าถาบบ่า อธิราจิวรีกีติ อธิรามาตรกีติ ที่