ปฐมสมเด็จพระกกุฏนับแปล ภาค ๒ - หน้าที่ 325 : หน้า 325/404

ประโยค - ปฐมสมเด็จพระกกุฏนับแปล ภาค ๒ - หน้าที่ 325 เกิดใดจิตขึ้น มีวิจินฉันในที่ทุกแห่ง เช่นกับที่กล่าวไว้แล้วในคำนั้นว่า "โปรดให้จิวยิอธิ ขอรับ! ผมไปยังบ้านชื่อโน่นอ้อมแล้วจ punto ดังนี้ พระเถรได้fาเพื่อประโยชน์แน่จิ้วแล้ว ก็ฝากเก็บไว้ในตะกรู อุปิฏฐาก ถ้อนอันของพระเถรนั้น ใครจะลักเอาฝากไป จึงไป ในตะกรูนั้น แล้วพูดเหมือนคนถูกพระเถรใช้ให้ว่า "นัยว่า พลท่านงให้นั่นเถิด" อุปิฏฐากเชื่อคำของภิกษุบนั้นแล้ว ได้ป เอาฝากที่อุปิฏฐากเก็บไว้จนแล้ว อุปิฏฐากหรือใคร ๆ อื่น (เชื่คำของ ภิกษุบนันแล้ว) ได้นาเอาพี่ที่อุปิฏฐากเก็บไว้มาอถวายดีดี ภิกษุรูปนั้น เป็นปราชญในขณะที่ขึ้นเท่านั้น แต่ถ้าพวกอุปิฏฐากของพระเถร พูดว่า "พวกเราจักอาวาฝ่านี้แก่พระเถร" แล้วก็เก็บผ้าของตนไว้ ถ้อนตาเดียวของพระเถรนั้น ใครจะลักเอาฝ่านี้ จึงไปในตะกรู นั่น แล้วพูดว่า "นัยว่า พวกท่านใครจะถาวฝันพระเถร จง ให้ฝันนั้นเกิด" และอุปิฏฐากเหล่านั้น เชืออันตาเถรนั้น แล้ว พูดว่า "ท่านผู้จริ" พวกข้าจัดตั้งใจว่า "นิมนต์ให้ท่านฉันแล้ว จิหกาย" จึงได้เก็บไว้, นิมนต์ต้านรับอาไปเกิด" แล้วถ้าวายไป ไม่เป็นปราชญ ภาษา此นั่นพวกเจ้าของถาวแล้ว. แต่เป็นทุกภู เพราะเธอเอาด้วยจิตไม่มีบริสุทธิ์ และเป็นภาณฑ์ไทยด้วย ภิกษุนเดินไปยังบ้านนบอกแก่ภิกษุว่า "ผู้นี้ชื่อว่า จักถาวผ้าอาม น้ำฝนแก่มผม ท่านพึงรับเอาฝ้าพื้นนั้นแล้วเก็บไว้ด้วย ภิกษุนั้น รับว่า "ดีละ" แล้วเก็บผ้าสุกที่มีราคามากก็ภูกนี้ให้ไว้กับผ้าสกุก