ปฐมสนิทาตาแปล ภาค ๒ : หน้า 245/404

ประโยคที่ ๑ - ปฐมสนิทาตาแปล ภาค ๒ - หน้าที่ ๒๔๕ ไป. เธอเดินไปยังโอกาสที่กรุงเทพขนนอน แล้วเรียกภูษนั้นว่า "ท่านผู้มีชื่อ" แจ้งความประสงค์นั้นให้ทราบ จึงกล่าวซักชวนว่า "ท่านมา ไปกันเถิด" ย่อมต้องทุกกฏกฏ คำพูด ภาษารูปนั้นดูดั่งตามคำ ชักชวนของเธอ, แม่เธอรูปล้าน ก็เป็นทุกกฏ. ครับเธอลุกขึ้นแล้ว ประสงค์จะเดินไปยังสำนักงานของภิกษุ (ต้นคิด) นั้น จัดผ้าห่มและผ้าผู จับปะก็แล้ว เดินไปใกล้ภิกษุ (ต้นคิด) นั้น ก็ต้องทุกกฏ เพราะขย่มมือและอย่างท่าทาง ๆ ครั้งไป เธอรูปนั้นถามก็คือ "ภิกษุชื่อโน่นและโน่นอยู่ที่ไหน ? ท่านจึงเรียกชื่อโน่นและโน่นมา เดินดิ่ง ต้องทุกกฏ ๆ คำพูด. ครับเห็นทุก ๆ รูปมาพร้อม กันแล้ว ก็กล่าวซักชวนว่า "ผมพบกุมทรัพย์นี้อยู่ในสถานที่ นี้" นั้น, พวกเรามาไปเอาทรัพย์นั้น แล้วก็ทำเพียญบูชา และบักเป็น อยู่ อย่างสบาย ๆ ดังนี้. ก็ต้องทุกกฏ ๆ คำพูดเดียว. เธอได้หลายในวันนั้นแล้ว จึงแสงหากอ บก็เธอรูปนั้น มีองสำหรับตนอยู่ซึ่ร, จึงกล่าวว่า "เราจักนำของนั้นมา" ขณะเดินไปถือเอาและนำมามองต้อง ทุกกฏ เพราะขย่มมือและอย่างท่าทาง ๆ ครั้งไป. ถ้าภอไม่มี ก็ไปขอ ภิกษุหรือกัลลศันอื่น ๆ และเมื่อออ จะพูดก็ของ "จงให้อบแก้ ขาพเจ้า ข้ามเจ้าด้องการรอบ. ขาพเจ้ามีอะไร ๆ ที่จะต้องทำ, ทำกิจ นั้นเสร็จแล้ว จักนำคืนให้" ดังนี้ ต้องทุกกฏ ๆ คำพูด. ถ้ามี เหมือง (ลางนาย) ที่จะต้องชำระให้สะอาดอยู่ใช่ร, เธอจะพูดมาถึงเท็ด ว่า "งานดินในวัตที่ต้องทำมีอยู่," คำพูดอะไร ที่เป็นคำเท็จ. ย่อมเป็นปฏิจจัย เพราะคำพูดนั้น ๆ ในมหาอรรถถก เธาปรับ ทุกกฏทั้งหมด ทั้งเพราะคำจริงทั้งเพราะคำหลายแหละ. คำที่กล่าวไว้ใน