ปฐมสมเด็จพระสกลาคาแปล ภาค ๒ - หน้าที่ 402 : หน้า 402/404

ประโยค - ปฐมสมเด็จพระสกลาคาแปล ภาค ๒ - หน้าที่ 402 เรียกว่า "มูฎโภคะ" ชนทั้งหลายเรียกกันว่า "มูฎสีลิตกะ" บ้าง คำที่เหลือในใน ๒ เรื่องนี้ ก็คือทราบโดยนัยดังกล่าวแล้ว ในเรื่อง แจกคำว่าทุกั้นแล้ว ในเรื่องพระอัชฌชุค มิวินิจฉดังนี้: บทว่า เอกโวโจ ความว่า คุณผู้นั้นเป็นไข ได้กล่าวแล้ว หลายบ้วว่า อายสมา อุปิจิ อายสมิโด อฐุชฌูสฺโส ปกฺโก ความว่า ท่านพระอังสุลิ หาใช้เป็นฝักเขา (ของท่านพระอัชฌชุคนั้น) ด้วยอำนาจดังความลำเอียงไม่ โดยทีแท้ บันฺทิติพูดทราบว่า "พระ เณรจะเป็นฝักฝ่าย (ของท่านพระอัชฌชุคนั้น) ด้วยความอนุเคราะห์ก็เกิน ผู้เป็นสัจจะ และด้วยอนุเคราะห์พระวินัย เพราะมีความสำคัญว่าเป็น อาบัติ" คำที่เหลือในเรื่องพระอัชฌชุค นั้น มีเนื้อความตั้งแต่บัน ในเรื่องเมื่อตามราชสี มิวินิจฉดังนี้: สองบ่าวว่า โจนธี อุปุปถุทฺโถ ความว่า ถูกพวกโจรปล้นแล้ว หลายบ่าวว่า อิทธิจินฺ อานฺตวา ปลาศฺธ ฐปฺสิ ความว่า ได้ยินว่า พระเณรได้เนื้อสุกั้น เพียบพร้อมด้วยลูกสูตรคือความโคก วนเวียนไปมาของ ซึ่งได้อธิบายปราสาทของคนเหล่านั้นแล้ว ด้วยถูกธี ของตนว่า "จงมีในที่ใกล้เด็กทั้งหลาย" โดยความอนุเคราะห์หธรรม เพื่อความเอนดูแก่พระฉัน นี้ เพื่อประโยชน์แก่การตามรักษาความเสื่อมใส แห่งตระกูลนั้น เด็กทั้ง ๒ จำได้ว่า "ปราสาทของพวกเรา" จึงได้ ขึ้นไป ลำดับนั้น พระเณรก็คลายทุกข์. แม้ปราสาทได้ตั้งอยู่ในที่ของ ตนตามเดิม แต่พระธรรมิสังกาหาของทั้งหลาย กล่าวไว้ด้วย ๑. นิสวิจิ๸แปลบัดนี้ต่างประเทศว่า a honey-ball.