ข้อความต้นฉบับในหน้า
ปะเภท(3) - ปฐมสนัขป่าสิมาแค่เปล
ที่สัตว์ยังได้กินโดยมาก และที่สัตว์จะกินแล้วโดยมาก" มีวินิจฉัย
ดังนี้:-
[เรื่องพระวินัยธร ๒ รูป]
ได้ยินว่า ที่เกาะคงพินิษัฏิวีป มีพระวินัยธร ๒ รูป เป็น
พระเถระร่วมอาจารย์เดียวกัน คือ พระอุปติสสะเถร ๑ พระสมสาเท-เถร ๑ พระเถรทั่งสองรูปนั้น ในคราวมีมาหลาย ได้รับบริหารรักษา
พระวินัยปกไว้ บรรดาพระเถรทั้ง ๒ รูปนั้น พระอุปติสสะเถรเป็น
ผู้ฉลาดกว่า แม้นท่านอุตติสสะเถนั้น ได้อธเลวสิกอี ๒ รูป คือ
พระมหาปทุมเถร ๑ พระมหาสมเถร ๑, บรรดาพระเถร ๒ รูป
นั่น พระมหาสมเถร ได้สืบตำแหน่งพระวินัยปฏิสัก ๘ ครั้ง พระมหาปทุมเถร
ได้สืบตำแหน่ง ๑๙ ครั้ง คือ ได้สืบร่วมกับท่านมหาสมเถนั้น ๘ ครั้ง
และได้สืบตำแหน่งพระรูปเดียวอีก ๗ ครั้ง บรรดาท่านทั้ง ๒ รูปนั้น
พระมหาปทุมเถรนี้แหละ เป็นผู้ฉลาดกว่า บรรดาท่านทั้ง ๒ รูปนั้น
พระมหาสมเถร คันสืบตำแหน่งพระวินัยปฏิถึง ๖ ครั้งแล้ว ก็ละทิ้งอาจารย์
ได้ไปยังแม่ท่านกามาคฟาโน่.
ดัวนั้น พระมหาปทุมเถร กล่าวว่า "พระวินัยธรผู้ลี้ง
อาจารย์ยังมีชีวิตที่เดียว สำคัญข้อที่ตนพึงพอใจในที่อื่น นั้น เป็นผู้
กล้างจริงหนอ ! เมื่ออาจารยังมีชีวิต เธอถึงเรียนเอาพระวินัยปฏิรัก และ
อรรถกถาหลายครั้งแล้วก็ดำตาม ก็ไม่ควรสกทิ้งเสีย ควรฟังเป็นนิตย์กาล
ควรสายทุกกี่ปี" ในกาลแห่งวิกฤตทั่วหล้าสุด ผู้นับในพระวินัยอย่าง
นั้น วันหนึ่ง พระอุปติสสะนั่งพรรษานาบาลในปฐม-