ปราชญ์และผลไม้ในวัฒนธรรม : หน้า 386/404

ประโยค - ปฐมม์ปลาสถานกาแปล ภาค ๒ - หน้าที่ 386 เป็นปราชญ์ เพราะเหตุไร ? เพราะเหตุว่า ผลไม้ทั้งหลายในวัฒราม เป็นของของพวกภิญญ์ที่มาแล้ว." ก็เหตุสักว่ามีความอุตสาหะเท่านั้น เป็นประมาณในผลไม้ที่เป็นของของคะและ ที่เป็นของจำเพาะบุคคล แต่ถ้าก็บุญให้ผสมม่วงลูกเป็นต้น จากผลไม้นั้นเป็นของคณะ และของบุคคลนั้น เพื่อประโยชน์แก่การสงเคราะห์ดรครู ย่อมต้องทุกๆภา ภิกษุเมื่อไดอจิต พึงปรับอาบติดตามราคา (ส่งของ). เป็นผลไม้ที่เป็นของสงค์ มีเนื้อแบบเดียวกัน ผลมะม่วงสุกเป็นต้น ที่ขากำหนดไว้ เพื่อประโยชน์แก่เสนา เมื่อภิกษุให้ เพื่อประโยชน์แก่การสงเคราะห์ดรครู เป็นทุกๆภา, เมื่อให้ด้วยความทีตนเป็นใหญ่ เป็นคุณัลจ๋อ, เมื่อให้ด้วยไจจิต เป็นปราชญ์. ถ้วดลูกแห่งปราชญ์ยังไม่พอ พึงปรับอาบติดตามราคา (ส่งของ). เมื่อก็บุญงั้นอยู่แล้วอนูญปารสิมา เพราะความที่ตนเป็นใหญ่ ก็เป็นสินใช้. ผลไม้ที่ภิกษุเคาระมัง ประกาศเวลาแล้วขบฉัน ด้วยทำในใจว่า "ของถึงคือแก เรา" ดังนี้ ก็เป็นอันขอบฉันดีแล้ว. ผลไม้ก็ก็เป็นภิก้ากระมัง เป็นประกอบอยางเดียว แล้วฉันก็เคระมังอย่างเดียว แต่ไม่ประกาศ ฉันก็ดี แม้จะมี ก็ไม่ใส่ค่ะ แม้วจะมีไม่ได้ค่ะ แล้วก็มีได้ประกาศ ฉันก็รู้ว่าไม่มีภิญญาอื่น แล้วฉัน ด้วยคิดว่า "ผลไม้ถึงก็เรา" ดังนี้ ก็ดี เป็นอันขอบฉันดีแล้วเหมือนกัน. เรื่องสวนดอกไม้ ๒ เรื่อง ปากู ชัดแล้วที่เดียว. ในเรื่องของภิกษุผู้บอกตามคำบอก ๓ เรื่อง มิวินิจฉัยดังนี้:- สองบาท วุฒโฆ วุชชม ความว่า ผมเป็นผู้บอกท่านบอกแล้ว จะบอกตามคำของท่าน. หลายบาทว่า อนาปฏิติ ภิกญ ปราชัญสุดความว่า เพราะผ้าสากันนั้น อันพวกเจ้าของถวายแล้ว จึงไม่เป็นอาบัติ.