การรักษาข้าวถ่างและการจัดการสัตว์น้ำ : หน้า 390/404

ประโยค-1-:- ปะโยค๓-: ปฐมสมุนไพรจากกบนาแปล ภาค ๒ - หน้าที่ 390 ทำอย่างนี้ในที่นี้เลย" ถ้าพวกเขาว่าว่า "ท่านจงให้นำออกไปเสีย ขอรับ !" ภูษุจะให้นำออกไปเสีย ก็เวร ถ้าพวกเขานำออกไปเสียเอง ก็เป็นการดีแท่ ถ้าของของเขาไม่นำออกไปลง ทั้งไม่อมให้ผู้อื่นนำ ออกไป จะขอร้องกา แล้วให้นำออกไปเสีย ก็เวร ในเวลารักษา ข้าวถ่างมนุษย์ทั้งหลายยอดทำบ่วง และเครื่องศัตว์ทั้งหลาย มีพิ ทับทิมเป็นต้น ไวในนา ด้วยพูดว่า "พวกเราจักเดียวกินเนื้อไปพลาง รักษาข้าวถ่าง" ครับดูข้าวถ่างผ่านไปแล้ว เมื่อพวกเขาไม่มีความอาลัย หลีกไป ภูษุจะปล่อยสุกรที่ดีด หรือดีดไปแล้วในบ่วงและฟ้าทับขุนั้น ควรอยู่ วินิจฉัยแมในเรื่องเนื้อ ๒ เรื่อง ก็เป็นเช่นกับที่กล่าวไว้แล้วใน เรื่องสุกรนั้นเอง แมในเรื่องปลา ๒ เรื่อง ก็มีบ่นเหมือนกัน ส่วนความแปลกกัน มีดังต่อไปนี้ : -เมื่อภูษุปิดปากไอออก ภายหลังจึงแก้กระทู้ออก หรือทำเป็นช่องไว้ที่ข้าง แล้วดีปลาหนี ออกไปจากไช เป็นปราชญ์ เป็นปราชญ์แม้เกิดกุ้ผู้แสดงไม้ข้าว นั่นแล แล้วปลาหนีหินไป เมื่อยกปลาขึ้นพร้อมทั้งไช ก็เป็น ปราชญ์ ภูษุเปิดปากไอออกอย่างเดียว ภายหลังจึงแก้กระทู้ออก หรือทำเป็นช่องไว้ ส่วนปลาทั้งหลายก็หนีไปตามธรรมดาของตน เป็น ภัณฑ์ไทย ภูษุทำไว้เองดังแล้ว จึงแสดงเม็ดข้าวถ่างปลา ทั่งหลายหน่อออกไป เพื่อของการเห่อ เป็นภูษุไทยเหมือนกัน ภูษุปิดปาก (ไอ) ออกแล้ว ภายหลังไม่ได้แก้กระทู้ออก ทั้งไม่ได้ ทำเป็นช่องไว้ที่ข้าง แสดงแต่มีข้าวถ่างอย่างเดียว ส่วนปลา ทั่งหลาย ถูกความหิวเผาแล้ว จงเอาเศษะกระแทกทำช่องแล้วหน่อออก