ปฐมสัมปทานคำแปล ภาค ๒ - หน้าที่ 181 : หน้า 181/404

ประโยค(๓) - ปฐมสัมปทานคำแปล ภาค ๒ - หน้าที่ 181 แม่ถ้าในเวลานเป็นภูมิพี มีสัญจรอามติที่ต้องแล้วปิดไว้ ไม่ มีการให้รอรส พึงไม่นำดั 6 ราชรีทีเดียว เทศกับเมืองอำลำ ประพฤติชุมานัติ ไม่ต้องการด้าวปามานัติ นาที.. พึงไม่นำดั 6 ราชรีเหมือนกัน ถ้ามผลับกลับมือประพฤติชุมานัติแล้ว ไม่ ต้องให้นำดัซือก ภูกุ้งทั้งหลายพิ้งอพภาน ถ้ามเมื่อภูกุ้งทั้งหลาย ยังไม่นำดั เทศกับคืนใหม่ พวกภูกุ้งนี้พิ้งให้อุปานานตนเอง ถ้ากลังกประพฤติชุมานัติ 6 ราชรี พิ้งคืนใหม่ พึงให้อุปานดั เหมือนกัน แม่เมื่อประพฤติชุมานัติแล้ว เทศกับคืนตามเดิม พวก ภิญญูนี้พิ้งทำอพานาธรรมให้ อึ่ง.. แม่เมื่อภิญญูนั้น คงตั้งอยู่ใน ความเป็นภิญญู ในเมือ่เทศกับคืนตามเดิมแล้ว อาบัติหล่าใดที่ระงับ ไปแล้วในกาลก่อน อาบัติหล่านั้น เป็นอันระงับด้วยดีทีเดียว เรื่องทั้ง ๔ เรื่อง ต่อจากเรื่องเทศกับนี้ไป มือithaว่า "มาดูฤา เมดูน ธมม" ดังนี้ มีเนื้อความชัดเจนแล้วนั้น ในเรื่องภิญญูมีหลังอ่อน มีวิจัยฉันนี้:- ได้ยินว่า ภิญญูรูปนั้น เคยเป็นคนฟ้อน หลังของเธอ ได้ทำการฝึกหนดตนแล้ว เพื่อความเป็น ผู้ลาดในศิละะ จึงได้เป็นอาวะที่จะน่อ.. เพราะฉะนั้น เธอจึงได้ อาจทำการอย่างนั่น ในเรื่องภิญญูเมืองชาตยาว มีวิจัยฉันนี้:- ภิญญูรูปนั้น มีองค์ชาตยาว; เพราะฉะนั้น ท่านจึงเรียกว่า "อัมพี ผู้เมืองกล่าวคือเยาว เรื่องแผล ๒ เรื่อง ต่อจากเรื่องภิญญูเมืองชาตยาวนี้ไปมีเนื้อ ความชัดเจนแล้วทีเดียว