ปฐมสัมปทาในสติภาค ๒ : หน้า 138/404

ประโยค ๓- ปฐมสัมปทาในสติภาค ๒ - หน้า ที่ 138 เฉพาะ ด้วยอาการเพียงเท่านี้ เธอยอมถึงความทำลายแห่งศิล คือเป็นปราชญ์ [สติธมิมิไดฺฐาน ๕ บุญนิมิไดฺฐาน ๖] ก็บริจามิดของสติและบุญนี้ ในมิดาของสติ ได้ฐาน ๕ คือ ข้างทั้ง ๔ และทามกลาง ในมิดของบุญ ได้ฐาน ๖ คือ ข้างทั้ง ๔ ตรงกลาง ปลาย เพราะฉะนั้น ในมิดของสติ เเม้ลอดออกจากชั้นนิด สอดเข้าไปจากขอบนิด สอดเข้าไปทางข้างทั้งสองดี สอดเข้าไปตรงกลาง พื้นฐานทั้ง ๓ ก็ ขอมเป็นปราชญ์ (ทั้งนั้น) ส่วนมิดแห่งบุญ เเม้กุศลลอดเข้าไปให้ถูกทางส่วนล่าง ย่อมเป็นปราชญ์ (ทั้งนั้น) บรรดามิดของสติและบุญนั้น เเม้เมื่อกุศลลอดคงชาติเข้าไปให้เหมือนกันกับข้าง ได้ฐาน ๕ คือ ข้างทั้ง ๔ และตรงกลาง เเม่เมื่อลอดให้เข้าไป ก็ได้ฐาน ๔ คือ ข้างทั้ง ๔ ส่วนปลายและตรงกลาง ฐานแม่ทั้งหมดในมิดของบุญมี ๑๐ ด้วยประกะนี้ กุศลลอดคง หรือปม (หรือปุ่ม) ซึ่งมีภายประสาทยัง ที่เกิดอยู่ในมิด (ของตน) เข้าไป (ในมิดของสติ) เป็นอาบัติปราชญ์ลอดด้านที่สอนแล้ว หรือเมื่อที่แห่ง มีภายประสาทเสียแล้ว เข้าไป ๑. ภุฏฆาสัตตทิปนี และภุฏวิมุตติสวิมานนี เป็น สุญโภเจตว. ๒. ฎมมฺมปิณฺฑุ นิมิโต ฬอจิณฺฑุมมาวา อุปนิชฌตฺโธตฺปิ วานฺกิ สรตฺทิปนี. ๒/๒๕ หมายเอาดั่งหรือผงนึ่งซึ่งเกิดขึ้นอาศรท. (End of OCR Text)