ปฐมมนต์ป่าสักทากแปล ภาค ๒ - หน้าที่ 172 : หน้า 172/404

ประโยค - ปฐมมนต์ป่าสักทากแปล ภาค ๒ - หน้าที่ 172 ย่อมเป็นเรื่องสำหรับเทียบเคียง (หรือเปรียบเทียบ) ของพระวินัยธร ทั้งหลาย ดูรูปสำหรับเทียบเคียง (หรือเป็นแบบอย่าง) ของพวก นักอภิญญานะนั้น" บรรดเรื่องเหล่านี้น สองเรื่องข้างต้น มีเนื้อความดังที่รำไว้ แล้วในอนุญัญญัติของตนเอง ในเรื่องที่ ๓ มียินฉั้งดังนี้:- ว่า คีจริงคุณ คือ เป็นผู้ นุ่งผ้าขาวอย่างกฤศัส ในเรื่องที่ ๔ ไม่มีคำอะไร ๆ ที่ควรกล่าวไว้ ในผ้า ๔ ชนิด ถอดจากเรื่องที่ ๕ นั้นไป มียินฉั้งดังนี้:- ผ้าที่เขารองผูกคาดท้าขึ้น ชื่อว่าผ้าคาดครอง ผ้าเปลือกไมของ พวกคบส ชื่อว่า ผ้าเปลือกไม้ (ผ้าเปลือกควดิ) ผ้าที่เขียนแผ่น ไม้ (กระดาน) มีลักษณะเหมือนโลหะิน ชื่อว่าผ้่าแผ่นไม้ ผ้ากัมพลดี้ เบาเทอเส้นด้านรวมกับเส้นผมท้าขึ้น ชื่อว่าผ้ากัมพลดี้ ผ้ากัมพลดี้ เบาเทอด้วยขนหางสัตว์อ่ำร่ ชื่อว่าผ้ากัมพลดี้ผ้าหางสัตว์ ผ้านั่งที่ทำด้วย นใบปกเก้า ชื่อว่าผ้าขนปีกนกเก้า หนังเนื้อชนิดหนึ่งซึ่งเรียกว่าชินะ พร้อมด้วยนอน พร้อมด้วยกิณ ชื่อว่าผ้าขนสัตว์ (อัชนะ) ในเรื่องที่ ๕๒ มียินฉัน ดั่งนี้:- บทว่า สารดโ ต ได้แก่ ผู้มีความกำหนดด้วยความกำหนดใน อันคล้อลิงกาย พระผู้มีพระภาคเจ้า ทรงความกำหนดนั้น แล้วจึงตรัสว่า "เป็นอาบัติส่งมาทิสสล"