ปฏิมสัมปาตะสาทิกมเปล ภาค ๒:ตำราเรียนบาลี ปธ.7

ปฏิมสัมปาตะสาทิกมเปล ภาค ๒ ปฐมสมันตปาสาทิกา ภาค 2 หน้า 14

หน้าที่ 14 / 404

สรุปเนื้อหา

เอกสารนี้พูดถึงลักษณะของผู้ที่มีทรัพย์และการเงินจำนวนมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งการมีทองและเงิน โดยเน้นความสำคัญของการมีวัตถุที่เป็นเสียงสำหรับจ่ายประจำ ซึ่งรวมถึงอุปกรณ์และเครื่องประดับที่ช่วยเพิ่มมูลค่าให้กับทรัพย์สิน นอกจากนี้ยังมีกรณีศึกษาถึงการจัดการทรัพย์ให้อยู่ในสภาพดีและการนำเสนออาหารแก่ท่านสุทิน โดยจำแนกจำนวนที่เหมาะสมกับจำนวนบุคคลที่รับประทาน มีการจัดระบบอย่างเฉียบขาดเพื่อไม่ให้เกิดความเสียหายต่อทรัพย์สินที่มีอยู่ และยังกล่าวถึงสิ่งที่เรียกว่า 'เสนาน' ซึ่งเป็นวิธีการเก็บเงินสำหรับการดำเนินการต่าง ๆ เช่น การซื้อขาย และการบริโภคทรัพย์สินอย่างมีระเบียบ.

หัวข้อประเด็น

-ลักษณะของผู้มีทรัพย์
-การจัดการทรัพย์สิน
-การนำเสนออาหาร
-ความสำคัญของการรักษาสภาพทรัพย์สิน
-การสร้างความน่าเชื่อถือทางการเงิน

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค(คง) - ปฏิมสัมปาตะสาทิกมเปล ภาค ๒ - หน้าที่ 14 คือมีนาแน่น ทั้งเป็นวัตถุมีสาระ." ชื่อว่า ผู้มีทรัพย์มาก เพราะมีทรัพย์ที่ผุ้งไวมาก. บทวา มหโกฏิต สื่อว่า ผู้มีโกฏิมาก เพราะมีโกฏิคือวัตถุ ที่เป็นเสียง (สำหรับจ่าย) ประจำมาก. ชื่อว่า ผู้มีทองและเงินมาก เพราะนอกจากเครื่องอุปโภคอย่างอื่น ถึงมีทองและเงินนั้นและมากมาย ชื่อว่า ผู้ถือเครื่องทรัพย์เครื่องปล้นใจมา เพราะอุปกรณ์ แห่งทรัพย์เครื่องปล้นใจ อนันเป็นเครื่องประดับ ซึ่งทำความมืดปริโหมทย์ ให้ มีมากมาย พึงทราบว่า "เป็นผู้มีทรัพย์และข้าวเปลือกมากมาย" เพราะทรัพย์และข้าวเปลือกอันแลกเปลี่ยนกันด้วยอำนาจการซื้อขาย มี จำนวนมาก. สอบว่า เสนานฺ สถานฺวุตฺา ความว่า เก็บเงินเสนานแล้ว, อธิบายว่า "จัดตั้งเสนานะนั้นไว้โดยเรียบร้อย โดยประการที่เสนานะ จัดไม่เสียหาย." [ญาติมาณัฏฏารถาหาร ไปถวายท่านสุทิน ๖๐ ถาม] สอบว่า สุตฺณฺมุตฺต ถาลิปกา ความว่า (ญาติทั้งหลายของ ท่านสุทินนำถาดอาหารไปถวายท่านสุทินน) มีประมาณ ๖๐ หม่อ โดย กำหนดแห่งการคำนวณ. ก็บรรจุด ๖๐ หม้อนี้ เฉพาะหม้อหนึ่ง ๆ จุดพอแก่กิณู ๑๐ รูป, กัดแม้ทั้งหมัน กิณู ๕๐ รูปพออัน. ในสอบว่า "ภตุตภีรำ อภีรัส" นี้ มีวิเคราะห์ดังนี้:-

ปฏิมสัมปาตะสาทิกมเปล ภาค ๒ : หน้า 14/404

สรุปเนื้อหา

หัวข้อประเด็น

ข้อความต้นฉบับในหน้า

หน้าหนังสือทั้งหมด

หนังสือที่เกี่ยวข้อง