การเข้าใจบทบาทของเครื่องประดับในจิตวิญญาณ : หน้า 316/404

ประโยค – ปฐมมิสมณปลาสำหรับใน ภาค ๒ – หน้าที่ 316 ให้เลื่อนไป ๆ มา ๆ หรือทำให้ลอยอยู่ในอากาศ ก็ยังรักษาอยู่ก่อน เครื่องประดับมีอัลมิเป็นต้น ให้เกิดเป็นปราชญ์มิได้ ดูห่วงที่โคน ต้นไม้และรากิจนะนั่น เพราะเหตุไร ? เพราะเหตุว่า มือที่ถวายเครื่อง ประดับมีวิญญาณ จริงอยู่ เครื่องประดับมีมือเป็นต้น ชึ่งสวมอยู่ ในส่วนแห่งอวัยวะที่มีวิญญาณ ยังอ่านออกจากมืออันไม่ใหญ่เพียงใด ก็ยังอยู่ในมืออันนั้นเองเพียงนั้น ในแหวนที่สวมมือในเครื่องประดับ สำหรับเท้าและเครื่องประดับสำหรับสะอาด ก็มีนั่นเหมือนกัน ส่วนภิฐ รูปใจ แบ่งจงลำลาคุณพ่อผู้นุง และผู้อื่นนั้น ก็ไม่อาจให้ลูดไป ทันที เพราะมีความลำบาก ภิกษุใจต่างชายข้างหนึ่ง ผู้อื่น (คือ เจ้าของผ้า) ก็ดึงทางชายอีกข้างหนึ่ง; ยังรักษาอยู่ก่อน เมื่อต้นแล้วดังมา ขาดไปอยู่ในส่วนหนึ่งและส่วนหนึ่งนั้นได้กล่งบาม ก็เป็นปราชญ์ เหมือนกัน. บทว่า สงญญาทุกประเภท ความว่า ภิกษุคิดว่า “เราจักนำมาถะ พร้อมกับผู้นำกันตะไป” ดังนี้แล้ว จึงถามผู้นำกันตะไปว่า “เงง งงไปจากที่นี่.” บุกคลผู้นำกันตะไปนั้นแล้ว จึงได้หันหน้าไปยังทิศตาม ที่ภิกษุประสงค์ คำว่างานั้นนำไป เป็นอุดมจิ๋นแก้ภิกษุ เป็นปราชญ์เพราะว่าที่ ๒. บทว่า ปาตมปิติ ความว่า แม้ภิกษุโจร เห็นอาวุธในมือ ของผู้นำกันตะไป เป็นผู้อ่านความหวาดระแวง ไตรงจะทำให้อารูต ตกไปแล้วก็อาจอัน จึงถอดออกไปอยู่ ส่วนข้างหนึ่งแล้วจุ ทำให้