การแปลปฐมสัมผัสกากา ภาค ๒ : หน้า 199/404

ประโยค - ปฐมสัมผัสกากาแปล ภาค ๒ - หน้า ที่ 199 ได้ไปยังชนบทตามความชอบใจของตน ๆ คำเป็นคำว่า “ท่านพระธนิยะ กุมภกรบุตร อยู่จังหวะที่เชิงเขาภูเขานั้นเอง” มีเนื้อความชัดเจนก็เดียว บทว่า ยาวต่อยึ แปลว่า ถึง ๓ ครั้ง บทว่า อนุโโย แปลว่า เป็นผู้ไม่มีความบกพร่องเนื่อง ๆ (ชำนาญ, เจนจบ). ลบ อู้อึมอึมเสีย ด้วยอำนาจสนธิ เป็นผู้ชำนาญอธิบายว่า “เป็นผู้มีศิลปะบริบูรณ์ไม่บกพร่องในภารกิจงานทุกอย่าง ที่พวกช่างมัอะพังทำ.” บทว่า สก แปลว่า ของของตน. บทว่า อาจิยาเก แปลว่า ในการงานแห่งอาจารย์. บทว่า กุมภกรามุม แปลว่า ในงานของพวกช่างมัอ. อธิบายว่า “ในการงานนั้นพวกช่างมัอจะพึงทำ.” ด้วยว่ากุมภกรามุม" นั้น เป็นอันท่านนิยมแสดงถึงภารงาน แห่งอาจารย์ของตน โดยสรุป.” บทว่า ปริยายทาสิโป คือ เป็นผู้ล่าเรือศิลปะ มีคอธิบายว่า “แม่เมื่อเรามีความบกพร่อง เราก็เป็นผู้มีศิลปะจะหาทางอันทัดเทียมไม่ได้.” บทว่า สพพมติกามัย มีความว่าท่านิยมนั้น ทำเครื่องเรือนที่เหลือทั้งหมด มีประเภทคือ ฝาอธิรม และเครื่องไม้เป็นต้น ให้สำเร็จด้วยกันนั้น ยกเว้นแต่เพียงกรอบเช็ดหน้า ประตูลิลักสลักและบานหน้าต่าง.