ปฐมสมันตปาสาทกแปล ภาค ๒ - หน้า ที่ 129 : หน้า 129/404

ประโยค - ปฐมสมันตปาสาทกแปล ภาค ๒ - หน้า ที่ 129 เป็นการบอกกล่าวด้วยคำไหวพจน์ การบอกกล่าวสักกา ยอมมีได้ด้วยคำไหวพจน์แห่งสาวเดียวอย่างนี้ คือ :- นิคคุณะสาธารโภ ม ธารทิ ท่านจงทราบจำพาข้าไว้ว่า 'เป็นสาวของนิครณ', อาชิวิตตามปรปทพาจาปญฺญ- ท่านจงทราบจำพาข้าไว้ว่า 'เป็น รุงสาวของอาชิวาตปสุริทก และตาปะวา,' การบอกกล่าวด้วยคำว่า "อุดสมโณติ ม ธารทิ" ไม่ใช่เป็น การบอกกล่าวด้วยคำไหวพจน์ การบอกกล่าวสักกา ยอมมีได้ด้วยคำไหวพจน์แห่ง ผู้ใช้สมณะอย่างนี้ คือ :- ทุลสีโลติ ม ธารทิ ท่านจงทราบจำพาข้าไว้ว่า 'เป็น ผู้ศิล', ปาปฐมโภติ "" ท่านจงทราบจำพาข้าไว้ว่า 'เป็น ผู้มีธรรมมลา', อุสุจิตุกสูร- ท่านจงทราบจำพาข้าไว้ว่า 'เป็น สมอาโรติ' "" ผู้ไม่สะอาดและมีมาจารที่ตาม ระลึกด้วยความรักเกี่ยว,' ปฏิจฉนุ- ท่านจงทราบจำพ้าไว้ว่า 'เป็น กมมุนโตติ "" ผู้มงานปฏิโต, อสุสมโณ ท่านจงทราบจำพ้าไว้ว่า 'เป็น สมมปฏิญฺโญติ "" ผู้ใช้สมนะ แต่ปฏิญฺโญว่าเป็น สมณะ;'