ปฐมสบมณฑปสถากาเปล่า ภาค ๒ - หน้าที่ 47 : หน้า 47/404

ประโยค(ค) - ปฐมสบมณฑปสถากาเปล่า ภาค ๒ - หน้า สำ 47 บทว่า สมุปุชิตาย แปลว่า ลูกโพง คือพุ่งออกซึ่งปลวก โดยรอบด้าน บทว่า สดุโชติคุทาย แปลว่า มีแสงสว่าง มีคำอธิบายว่า "มีความเกิดขึ้นแห่งแสงสว่างเป็นอันเดียวกันจากเปลวไฟ ที่ลุกโชนรอบด้าน." ในคำว่า "ตั กิลาส เหตุ" นี้ หากจะมีผู้ถาม ถามว่า "คำที่เรากล่าวว่า ยังประเสริฐว่า เพราะเหตุอะไร คือเพราะเหตุไหน?" แก้วว่า "เพราะพึงประสบความตาย" อธิบายว่า "ผู้ใด พึงสอดองค์คำเนิดเข้าไปในปากูนั้นนั้น ผู้นัน้พึงประสบความตาย." หลายบทว่า อิโตนินทานุณ โท ฯฯ ปะ ฯฯ อุ ปะ ปฎุณหลาย มีความว่า บุคคลผู้ทำการสอดองค์คำเนิดเข้าไปในปากูนั้นนั้น พึงเข้าถึงนรก มีการทำนี้เป็นเหตุ. พระผู้พระภาคเจ้า เมื่อทรงแสดงถึงข้อที่ธรรมเป็นของโทษมากอย่างนั้น แล้วจึงทรงดำหนิพระสุทนนี้นั้น หาได้ทรงดำหนิองการให้พระสุทนนี้นั้นประสบความทุกข์ไม่. หลายบทว่า ตูกู นาม คำว่า เมื่อธรรมอันนั้น คือ เห็นนั่นนั้น แม้เป็นของมีโทษมากอย่างนี้ เธอ (ก็ชื่อว่าได้ลงสภาพธรรม อันเป็นเรื่องชาวบ้าน....) สัทวา "ยี" ซึ่งมีอยู่ในคำว่า ยี ตู" นี้ เป็นนินาด ลงในรถแห่งความดูมั่ง. บทว่า "ตู้" เป็นไวพจน์แห่ง ต ศัพท์ ท่านกล่าวอธิบายไว้แม้ด้วยบททั้งสองว่่า "คำว่า เขาดูมินิ คูดู." บทว่า อุตม์ม ได้แก่ ธรรมของสัตบรุ คือคนชั้นต่ำ.