ปฐมมันปลาสำหรับแปล ภาค 2 : หน้า 384/404

ประโยค (3) ปฐมมันปลาสำหรับแปล ภาค 2 หน้า 384 เกื้อขาย ชื่อปฐมะ (คือร้านขายขนม) คำที่เหลือในเรื่องร้านขาย ข้าวสุกเป็นต้นนี้ มีปรากฏอยู่แล้วในเรื่องบริหารนั้นแแล้ว ในเรื่องตั้ง มีกฎรูปนั้น: กิฐรูปนั้นกำหนดหมายแล้ว จึงให้ลดไป (พร้อมกันดังนี้) ด้วยคิดว่า "เราก็ถือเอาถุง ซึ่งมา ถึงที่นี่" เพราะเหตุนี้ ในเพราะการถือไป อาหารจึงไม่มีแก่นกษ รูปนั้น แต่พระองค์ปรับเป็นปุระชิก ในเพราะการให้ลดไปแล้ว คือเอา จากโอกาสที่กำหนดหมายไว้ ก็กรุณื่อไปอย่างนั้น ถ้าไม่ มีไกอองค์ในตั้ง พระวินัยธรจึงให้ราคาถุงแล้วปรอปิด ถ้ามีไกอิติ แม่นตั้ง ควรให้ราคาทั้ง 2 อย่างแล้วปรอปิดถิด 3 เรื่อง มีเรื่องฟูกเป็นต้น ปราฎูดัดแล้วที่เดียว. ใน 4 เรื่อง มีเรื่องการถือเอาคั้ววิสาละเป็นต้น พิงทราบ วินิจฉันนี้:- ไม่เป็นอาบัติในเพราะการถือเอา เมื่อพวกเจ้าของให้ นำมาคืน เป็นปิณฑ์ไทย. ส่วนของกิณฑูผู้ยกไปบิณฑบาต ย่อมควร เพื่อจะถือเอาเฉพาะรูปที่อยู่ในอุจจรสมาเท่านั้น แต่ถ้าพวก ทายก เผ็ดงแม้กว่าพวกกิณฑูผู่อื่นๆยกนอกจากอุตจรว่า "พวกท่านรับ เอาเกิด ข้ออิ! กิณฑูหลายยมาแล้ว จักกัน" ด้วยคำพอเตืองอย่างนี้ แม้พวกกิณฑูผู้อยู่ในบ้านจะถือเอา ก็ควร. ท่ี่เหลือในเรื่องดัง 3 นี้ มีเนื้อความนี้นั่นน. ใน 5 เรื่อง มีเรื่องโมฬิกะมวลเป็นต้น มีฉินฉันดังนี้:- ไม่ เป็นอาบัติ เพราะถือเอา ด้วยบังสุกัลย์มา เมื่อพวกเจ้าของให้นามา คืน เป็นปิณฑ์ไทย. เพราะรบโกลด้วยไถจิต เป็นปุระชิก. ในเรื่องทั่วไป มีเรื่องโมฬิกะมวลเป็นต้นนั้น มีฉินฉัน