การตีความภูมิในประโยคศาสตร์ : หน้า 389/404

ประโยค- ปฐมสัมผัสกากแปล ภาค ๒ – หน้าที่ 389 ภูมิใจ ใ้อาหารและน้ำแล้วไปเสีย ด้วยทำในใจว่า “มันจับได้กำลัง แล้วหนีไป,” ถ้านั่นหนีไป เป็นภัณฑ์ไทยแก้ภูมิรู้นั้น แม่เมื่อ ภูมิทำบ่งให้ชำรุดแล้วไปเสีย ก็มีบั้นนี้หรือกัน. ภูมิร่างสัตตรา หรือถือไฟไว้กลับวง ด้วยคำว่า “เมื่อบ่วงขาด หรือถูกไฟไหม้ มัน ไหม้, เป็นภัณฑ์ไทยแก้ภูมิรู้นั้นโดยแท้. ภูมิทําให้ง่วงพร้อมทั้งคน ล้มลง, ภายหลังสุกรเหยียบย่างนั้นไป เป็นภัณฑ์ไทย. สุกรเป็นสัตว์ ถูกหนีที่ฟ้าทับเหวี่ยงแล้ว. เมื่อภูมิจะให้สุกรนั้นหนีไป จึงโยกฟา ทับเหวขึ้นด้วยความกรุณา เป็นภัณฑ์ไทย, ยกขึ้นด้วยไอยิด เป็น ปราชญ์. ถ้ามื่อฟ้าทับเหวนัน พอภิกษุขึ้นแล้ว สุกรยังไม่ไป ภายหลังจึงไป, เป็นภัณฑ์ไทยเท่านั้น. ภูมิยุ้งฟ้าทับเหวเขยวกึ้น ตั้งไว้ให้กอง, ภายหลังสุกรเหยียบฟ้าทับเหวนั้นไป เป็นภัณฑ์ไทย. เมื่อภูมิช่วยอภัย แม่.djากสุกรที่ตกหลุมพรางแล้ว ด้วยความกรุณา เป็นภัณฑ์ไทย, ยกขึ้นด้วยไอยิด. เป็นปราชญ์. ภูมิญาตุมหลุมร่วงให้ เต็ม ให้ใช้ไม่ได้, ภายหลังสุกรเหยียบย่ำหลุมร่วงนั้นไป เป็น ภัณฑ์ไทย, ภูมิช่วยยกสุกรที่ถูกหลาวแทงขึ้น ด้วยความกรุณา เป็น ภัณฑ์ไทย, ยกขึ้นด้วยไอยิด เป็นปราชญ์. ภูมิอุตหลาวทั้งเสีย เป็นภัณฑ์ไทย. อึ่ง เมื่อมนุษย์ทั้งหลายดักบ่วง หรือฟ้าทับเหวไว้นพื้นที่วัด ภูษุควรห้ามว่า “ที่เป็นสถานที่พิจารณาของพวกเนื้อ, พวกท่านอย่า ๑. ภูมิฉวีตัวในเท่านี้ว่า อภูหลนิติ อนุปลาสาร เหน อย่าโมดูฤดูตาม มิกา ปล่อยน สกุณณ์ดิ.