ปฐมมัญช์ปาละคำแปล ภาค ๒ : หน้า 197/404

ประโยค - ปฐมมัญช์ปาละคำแปล ภาค ๒ - หน้าที่ 197 สองบวกว่า ติณภูมิภัค โยี จริวา มีกำว่า กระทำภูฏัทภูฏัต ได้แก้ ภูฏัททั้งหมดพร้อมทั้งระเบียบมีภูฏัทเป็นเครื่องมุ่ง [ภิญญำำพรษามีสนามสะนะแปรอาบัติทุกกุฎ] อันภิญญาอุจะจำพรษา แม้ปฏิบัติตามปฏิบัติของพระนาถละ ก็ต้องจำพรษาในสนามสะนะแรงทั้งหมด ซึ่งมุ่งด้วยเครื่องมุ่ง ๕ อย่าง ๆ ในอย่างหนึ่งเท่านั้น จริงอยู่ พระภูมิพระภาคได้ตรัสสินะ ไว้ว่า "คฤหัสถ์ภูฏัทหลาย! ภูฏัทภูฏัทไม่มีสนามสะนะแน่ ไม่พึงจำพรษา ภิญญาใดจา ภูฏัทนน ต้องทุกกุฎ." เพราะฉะนั้น ในฤดูฝน ถ้าได้ สนามสะนะแ การที่ได้อย่างนั้น นั่นเป็นการดี ถ้าไม่ต้องแสดงหัก กิจกรรมทำ. เมื่อไม่ได้กิจกรรม ควรทำเอาเมื่อมอง ส่วนกิจผู้ ไม่มีสนามสะนะแน่ควรเข้าจำพรษาเลย ข้อนี้เป็นธรรมดาควบสมควร เพราะเหตุนี้ ภูฏัทนั่น จึงทำกิจภูฏัทกำนดที่พักกลางคืนและ กลางวันเป็นต้นไว้แล้ว อธิษฐานกิจว่าภิณรและขันธ์วัตร ศึกษาในไตร- ลิกาขา อยู่จำพรษา สองบวกว่า อยูสมปี ธนโย มีความว่า ไมใช่แต่พระเวร เหล่านี้อ่อนเดี๋ยว แม้ท่านพระธนะซะ ซึ่งเป็นต้นบัญญัติแห่งสีลาขับนี้ ก็ได้ทำเหมือนกัน บทว่า กุมภาภูฏโต คือ เป็นบุตรของช้างมอ. จริงอยู่ คำว่า "ธนะ" เป็นชื่อของเธอ แต่บิดาของเธอ เป็นช้างมอ; ด้วยเหตุนี้ ท่านจึงกล่าวว่า "พระธนะ" บุตรช้างมอ. ๑. วิ มต. ๔/๒๕๕