ปฐมมัณฑน์ปลาสักกาแปล ภาค ๒ - หน้าที่ 196 : หน้า 196/404

ประโยค - ปฐมมัณฑ์ปลาสักกาแปล ภาค ๒ - หน้าที่ 196 สองคำว่า คิชฌกภูมิ ปูพนธ์ มีความว่า สัญญานั้น เขา เรียกกันว่า "คิชฌกภูมิ" เพราะเหตุว่า มีงูเหลืองอยู่บนยอด หรือมี ยอดกล้วยงี้จะ บทว่า สมุทฬา มีความว่า โดยบรรยายแห่งพระวินัย ภูษ ๓ รูป เรียกว่า "ภูเขาเป็นอันมาก" เกินกว่านี้เรียกวา "สงฆ์" โดยบรรยายแห่งพระสูตร ภูษ ๓ รูป คงเรียกว่า "๓ รูปนั่นเอง," ตั้งแต่ ๓ รูปนี้เป็นไป จึงเรียกว่า "ภิกขุเป็นอันมาก" ภิกขุเป็นอันมาก ในที่นี้<P>พึงทราบว่า "มากด้วยกัน" โดยบรรยายแห่งพระสูตร. ชนทั้งหลาย ที่ไม่คุ้นเคยกันนัก คือไม่ชิมคิดที่จะสนิท ท่านเรียกว่า "เพื่อนเห็น." จริงอยู่ ภิกษุเหล่านั้น ท่านเรียกว่า "เพื่อนเห็น" เพราะได้พบเห็นกันที่นี่ว่า ชนทั้งหลายที่คุ้นเคยกัน คือเป็นเพื่อนสนิท ท่านเรียกว่า "เพื่อนคบ." จริงอยู่ ภิกษุเหล่านั้น คบกันแล้ว คือกำลังคบกันเป็นอย่างดี ท่านเรียกว่า "เพื่อนคบ" เพราะทำความสนิทสนมใกล้กันและบีโกเป็นอันเดียวกัน. บทว่า อิสลิงสุส มีความว่า ดูเขาชื่ออิสลิงสิ ล ที่บ่งบอก นั่น. ได้ยินว่า ครั้งดักคาบรรพร พระปัZเจกพุทธเจ้าประมาณ ๕๐๐ องค์ เที่ยวบินตามในชนบททั้งหลาย มีคีสและโกสลเป็นต้น เวลาภายหลังภัณฑ์ ประชุมกันที่ภูเขานั้น ยังภาคใส่ลงไปด้วยสมบัติ. มนุษย์ทั้งหลาย เห็นท่านเข้าไปบ่านนั้น ไม่เห็นออก, เพราะเหตุฉะนั้น จึงพูดกันว่า "ภูเขานั้น กลีนฤาษีหใหล่." เพราะอาศัยเหตุฉะนั้น ชื่อภูเขานั้น จึงเกิดขึ้นว่า "อิสลิล" ที่เดียว. ที่บึงภูเขานั้น คือที่จริงบรรพต.