การสร้างเรือและการควบคุมลม : หน้า 284/404

เมื่องบนไป เพียงปลายเส้นผม. ก็แฉ โอกาสที่จะมดม (ขอนไม้) ถูกน่ำเป็นฐานของเรือที่เขาขึ้นขึ้นบนแล้วงนไม้หมอนสองอัน. เพราะฉะนั้นวิฉัยในเรือที่วางบนบนไม้หมอนนั้น พึงทราบตามมั้ย ที่กล่าวแล้วในผ้าลูกเนื้อเชิงที่ (ปูไว้ม) ตั้งอยู่เฉพาะตอนบนเท้า เตียงเท่านั้น และในหญ้าดาวและทวนนำที่วางพาดไว้บนมันโดยแกวะ. แต่ว่า เมื่อเรือผูเชือกไว้ ไม่ใช่เพียงแต่โอกาสที่ถูกต้องเท่านั้น เป็นฐานแห่งเรือที่ขายมีได้แก่ชองชิอประมาณ ๒๐-๓๐ วา แล้วดึงมาทำให้ยกดินแผ่นดินตั้งไว้บนกพร้อมกับเชือก, โดยที่แก้ พึงทราบว่า "ด้านยาวเพียงที่ส่วนเบื้องหลังของโอสามารถของเรือและเชือกตั้งอยู่บนแผ่นดิน เป็นฐาน ส่วนด้านขวาของประมาณที่สุดรอบที่เรือและเชือกตั้งอยู่บนแผ่นดิน เป็นฐาน ส่วนด้านขาวของประมาณที่สุดรอบที่เรือและเชือกตั้งอยู่บนแผ่นดิน เป็นฐาน ส่วนด้านขวาของประมาณที่สุดรอบที่เรือและเชือกตั้งอยู่บนแผ่นดิน เป็นฐาน ส่วนด้านขาวของประมาณที่สุดรอบที่เรือและเชือกตั้งอยู่บนแผ่นดิน เป็นฐาน ส่วนด้านขวาของประมาณที่สุดรอบที่เรือและเชือกตั้งอยู่บนแผ่นดิน เป็นฐาน. พอจะว่าให้ส่วนที่คดินอีกข้างหนึ่งเลยโอกาสส่วนข้างหนึ่ง ถูก เป็นปราชญ์, เมื่อออกขึ้นข้างบนให้พ้นจากแผ่นดินพร้อมทั้งเชือกเพียงปลายเส้นผม เป็นปราชญ์. อันนี้ ภูกุใจ มีโดยจิต ขึ้นไปยังเรือที่ขอตอทที่ว่า ไข่ค่อ หรือ พายให้เล่นไป, กินดูนϋ ต้องปราชญ์. แต่ก็ภูกุรมหรือเอาเท้าทั้งสองเหยียบวิจิร แล้วเอามือทั้งสองยกขึ้นท้ทำในเรือให้กินลม, ลมแรงพัฒนาเรือไป, เรือจึงเป็นอนันต์นำไปด้วยลมนันแแล. อาหารไม่มีแก้บุคคล. มีแต่ความพยายาม. แต่ความพยายามนั้น หาไม่เป็นความพยายามในอนันต์ให้ได้ลืออาณฐานไม่. ก็เรือนันแสนไปรอย