การวิเคราะห์วินัยในพระพุทธศาสตร์ : หน้า 157/404

ปฐมสมันตปาสาทิกา ภาค 2 : หน้า 157/404 การวิเคราะห์บทบาทของวินัยในพระพุทธศาสนาและการสรรเสริญของนักปราชญ์ที่กล่าวถึงความสำคัญของการวินิจฉัยต่างๆ

30 ก.ย. 2564

0 ครั้ง

การวิเคราะห์วินัยในพระพุทธศาสตร์ ปฐมสมันตปาสาทิกา ภาค 2 หน้า 157

หน้าที่ 157 / 404

สรุปเนื้อหา

การวิเคราะห์ในบทนี้เน้นถึงวินัยและการตีความที่นักปราชญ์ยกย่อง โดยมีมุมมองที่กล่าวถึงอิทธิพลของกายและจิตใจในการตัดสินใจเกี่ยวกับความดีและบาป การสื่อสารทางวาจาก็เป็นส่วนหนึ่งที่ถูกพิจารณาและวิพากษ์ เพื่อความเข้าใจในสิ่งที่ทำให้เกิดความกำหนัดและพฤติกรรมที่ผิดศีลธรรมได้อย่างชัดเจน ในส่วนนี้มีการอ้างอิงถึงกฎเกณฑ์ของพระพุทธศาสนาที่เกี่ยวข้องเพื่อสนับสนุนการวิเคราะห์

หัวข้อประเด็น

-วินัยในพระพุทธศาสนา
-บทบาทของนักปราชญ์
-การวินิจฉัย
-ความสำคัญของการพูด
-สังวาสและการกำหนัด

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยคที่ ๑- ปฐมมัทปฏากามปแปล ภาค ๒- หน้าที่ 157 แต่นักปราชญ์ทั้งหลายผู้พระวินัย ย่อมสรรเสริญวินิจฉัยข้อนี้ แรก กึเมื่ออภิภูผู้ต้องมินิของหญิง ด้วยปากธรรมดาดี ด้วยปาก คือมินิดีดี ด้วยความกำหนัดในอังคลาคลั่งกาย เป็นสังวาสกัมสะ เมื่อถูกต้องปิสามรรค ของสัตวร์จาณมัย ด้วยปากคือนิิด เป็นอังคลลังกิจ โดยนัยยงที่กล่าวแล้วนั้นแล, เมื่อถูกต้องด้วยความกำหนด ในอังคลาคลั่งกาย เป็นทุกกุญ ฉะนั้นแล. บกกล่าวว่าดูกฏุก ๒๖๕ ดูกุฏุกะที่เหลือ.

การวิเคราะห์วินัยในพระพุทธศาสตร์ : หน้า 157/404

สรุปเนื้อหา

หัวข้อประเด็น

ข้อความต้นฉบับในหน้า

หน้าหนังสือทั้งหมด

หนังสือที่เกี่ยวข้อง