ปฐมสมันปฏิทินภาค ๒ - ศิลและจิตในพุทธศาสนา : หน้า 98/404

ประโยค - ปฐมสมันปฏิทินภาค ๒ - หน้า 98 ย่อมเสวยสมบัติในหมู่ทวยเทพและในหมู่มนุษย์. ส่วนปฏิโมกสงครามศรี ท่านเรียกว่า "อธิฤ" จริงอยู่ ปภิฤ- โมภสงครามนั้น เป็นศิลที่ยิ่งและสูงสุดกว่าทรวงโกศิลศัลทั้งหมด ดู พระอฏิฤยิ่งกว่าแสงสว่างทั้งหลาย ดูภูญาณสิเนอรสุขกว่าอรรถทั้งหลาย ฉะนั้น ย่อมเป็นไปได้เฉพาะในพุทธรูปปกากาลเท่านั้น นอกพุทธรูปปก- กาหนี้เป็นไปไม่. ด้วยว่าทุก otherไม่สามารถถอดบูชาถึงฉันถึงไว้ได้. ก็เพราะพุทธเจ้าทั้งหลายเท่านั้น ทรงตระกะแสทางแห่งความประพฤติ เสียหายทางกายทางวรรคและวิญญาณได้ดีดขาด โดยประกายทั้งปวงแล้ว จึง ทรงบัญญัติศิลส่งนั้นไว้ อนันสมกรแกลกวามล่วงละเมิดนั่น ฯ. อันนี้ ศิลาที่สมปฏิบุญด้วยบรรรคและผลเท่านั้น เชื่อว่า ศิลาที่ยิ่งแม้วว่า ปภิโมกสงคราม. แต่ศิลาที่สมปฏิบุญด้วยบรรรคและผลนั้น ท่านมีได้ประสงค์ เอาในอธิฤ เพราะว่าภิกษุผู็พร้อมศิลนั้น หาสพเมุณธรรมไม่. กามาวรูกุลจิต ฯ ดวง และสมบัติด ฯ ดวง ฝ่ายโล่ก็ร่วมเข้า เป็นอนเดียวกัน พึงทราบว่า "จิตเท่านั้น." และในกาที่พระพุทธเจ้า อุปติฺชั้นหรือไม่อุปติฺชั้น จิตนันก็เป็นไปอย่าง, การชำวนและการสมาทาน ก็เป็นพราะโดยที่กล่าวไว้แล้วในศิลนี้แนล. ส่วนสมาบัติด ฯ ดวง ที่เป็นบากแห่งวิสสนา ท่านเรียกว่า "อธิฤ." จริงอยู่ อัญฺญสมาบัติด ฯ นั้น เป็นจิตที่ยิ่งและสูงสุดกว่ากลี จิกทั้งหมด ดูอธิฤยิ่งกว่าบรรรคลทั้งหลายจะนั่น และมีอยู่เฉพาะ ในพุทธรูปปกากาลเท่านั้น นอกจากพุทธปกกาลกาล หามิได้ อีกอย่างหนึ่ง จิตที่สมปฏิบุญด้วยบรรรคและผลนั้น เป็นจิตที่ยิ่งแม้ว่าภิญญสมาบัติด ฯ แต่จิตที่สมปฏิบุญด้วยบรรรคและผลนั้น ท่านมีได้ประสงค์เอาในอธิฤารนี้.