ปฐมสงฆ์ปลาสักกาแปล ภาค ๒ - หน้าที่ 164 ปฐมสมันตปาสาทิกา ภาค 2 หน้า 164
หน้าที่ 164 / 404

สรุปเนื้อหา

บทนี้เสนอการอภิปรายเกี่ยวกับหลักปฏิบัติและการบอกกล่าวในพุทธศาสนา โดยเฉพาะการจัดการกับผู้ประทุษร้ายและผู้ถูกประทุษร้าย ภิกษุที่ไม่รู้สึกตัวในสถานการณ์บางอย่างจะไม่มีอาบัติ พระพุทธเจ้าทรงแสดงอาบัติและอนามต รวมถึงแนวทางในการปฏิบัติเพื่อหลีกเลี่ยงความผิดเมื่อทำผิดพลาด นอกจากนี้ยังมีการกล่าวถึงความสำคัญของการตระหนักรู้ในตนเองในกระบวนการทางจิตวิญญาณ ซึ่งมีการอ้างอิงคำกล่าวของพระธรรมสังคหากรในการสร้างความเข้าใจในแนวทางนี้.

หัวข้อประเด็น

-บรรทัดฐานในพุทธศาสนา
-ภูมิหลังของอาบัติ
-ความสำคัญของการตระหนักรู้
-แนวทางการปฏิบัติในชีวิตประจำวัน
-พระธรรมสังคหาการย์

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค- ปฐมสงฆ์ปลาสักกาแปล ภาค ๒ - หน้าที่ 164 บรรดาผู้ประทุษร้ายและผู้ถูกประทุษร้ายทั้ง ๒ รูปนั้น ผู้ประทุษร้ายไม่มีกฏการปฏิญญา, แต่ผู้ถูกประทุษร้าย พระวิฬารสอบถามแล้ว. พึงให้นานเสียดวยคำปฏิญญา. ถ้าเธอไม่ยินดี, ไม่ควรให้นานนะ แม่ในวารสามเดอน นี้นั้น. [ภูฏุผู้กลุปฏิปัติคไม่รู้ ไม่ยินดี ไม่เป็นอาบัติ] พระผู้มีพระภาคเจ้า ครั้นทรงแสดงอาบัติและอนามตนิ ใน วาระนั้น ๆ อย่างนั้นแล้ว มัดนี้ เมื่อจะทรงแสดงอนามตอย่างเดียว ถึง ตรัสว่า "อนาปุตติ อานนุฏูสา" เป็นต้น. ในคำว่า "อนานุฏิสา" เป็นต้นนั้น มีวิญฉันคือ:- ภิกษุ ที่ชื่อว่า ผู้ไม่รู้สึกตัวนั้น ได้แก่ ผู้ที่ยังลงลงความหลับอย่างมาก ย่อม ไม่รู้สึกแม้ความพยายามที่คนอื่นทำแล้ว. ภิกษุเห็นนนั้นนั้น ไม่เป็นอาบัติ เหมือนภิกษุผู้ไปพกกลางวัน ในป่ามาหวั่น ใกล้เมืองไฟคลอนั้น. สมจริงดังคำที่พระธรรมสังคหากรอยกล่าวไว้ว่า "ภิกษุราบุตูลว่า ข้าพระพุทธเจ้าไม่มียินดี พระพุทธเจ้า! พระองศ์สร่งว่า คู่อินทร์ สา ขูดอน ภิกษุเมาใบนั้น ได้แก่ ผู้ที่ยังลงลงความหลับอย่างมาก ย่อม ไม่รู้สึกแม้ความพยายามที่คนอื่นทำแล้ว. สมจริงดังคำที่พระธรรม- สงฆาการย์กล่าวไว้ว่า "ภิกษุราบูลว่า ข้าพระพุทธเจ้าไม่มียินดี พระพุทธเจ้า!., พระองศ์สร่งว่า คู่อินทร์ สา เมื่อไม่ยินดีไม่เป็น อาบัติ."
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More