การศึกษาและการประกาศในศาสนา : หน้า 135/404

ประโยค - ปฐมสนับปลาสำคัญแปลภาค ๒ - หน้า 135 แก้วว่า "แม้ฉลาดพูดคำก่อนพลายเป็นคำอื่น ก็คิดอำนาจ ความเร็ว." แต่บุคคลผู้พลั้งพลาดังว่า "เราจำพูดอย่างหนึ่ง" พลาดไปพูดอย่างนี้ ถึงเพราะความที่ตนเป็นกัน เป็นคนหลงไหล. สองบอกว่า อสูตฤดูถูกโม ลาวติ ความว่า ภิกษุบุค ครับถาม เล่าเรียน ทำการสาธยาย พรรณนาลัยแห่งสิกขาบทนี้ ภิกษุนี้ เรียกว่า "ผู้ไม่ประกาศจะประกาศ แต่ประกาศให้ได้ยิน.." หลายบอกว่า สาตุภูม น สาวติ ความว่า ภิกษุผู้ให้ แจ้งความเป็นผู้พรแล้วบอกกันสากำ แต่ไม่ส่าวางา ภิกษุนี้ เรียกว่า "ผู้ประสงค์จะประกาศ แต่ไม่ประกาศให้ได้ยิน.." สองบอกว่า อวิญญุต สาวติ ความว่า ประกาศแก่คนชราผู้ เป็นชนกับด้วนรป่วนหรือปัญญาทิน ซึ่งไม่ฉลาดในสติ (ศาสนา) หรือพวกเด็กชาวบ้าน ผู้ยึมบรรลุเดงสา. สองบอกว่า วิญญุต สุ สาวติ ความว่า ไม่ประกาศแก่ผู้ลาด ซึ่งสามารถจะเข้าใจได้. หลายบอกว่า สุพุโธ ว น ปน ความว่า สิกขา ย่อมเป็นอัน บอกแล้ว โดยปรีายาใด ในบรรดาคำว่า "พูที ปัจจุบาม" เป็นดั้น แต่เธอหาได้ทำมั่งปรียายอย่างหนึ่งจากปรียายั้น คือฉันวาจา ประกาศให้ได้ยินไม่. พระผู้พระเจ้า ย่อมทรงกำหนดลักษณะแห่ง การไม่บอกลาด้วยคำว่า "เออ โย" เป็นดั้น. จริงอยู่ ในคำว่า "เออ โย" เป็นดั้นนี้ มืออธิบายดังนี้ว่า "สิกขา ย่อมเป็นอันภิกษุ ไม่บอกลา ด้วยอาการอย่างนี้แล หามได้ด้วยเหตุอย่างอื่นไม่."