การวิเคราะห์สถานที่ในปฐมมิสนัตปลาสาธกา : หน้า 224/404

ประโยค(๑) - ปฐมมิสนัตปลาสาธกาแปล ภาค ๒ - หน้าที่ 224 บวกว่า เลขทุบทูโต ความว่า ได้แก่สถานที่ตกแง่ก่อนนิทเขาไม่ได้วางไปเหมือนอย่างมาตาคม จะให้พวกกาบินหนีไป จึงอกมือขึ้นโยนก้อนเดินไปตรง ๆ เท่านั้น และเหมือนอย่างพวกภิญญาภูน้ำสาดไปในโอกาสที่กำหนดขณะอุณหภูมิแต่บ่วงไปเหมือนคนหนุ่ม ๆ จะประลองกำลังของตน จึงเหยียดแขนออก วางก้อนดินไปจะนั้น แต่ไม่ควรกำหนดเอาที่ซึ่งก่อนนิทดลคและกลิ่นไปถึง ก็ได้กล่าว "บุญมีลั้งปานกลาง ยืนอยู่ที่อาณเรือนแห่งบ้าน ที่ไม่ได้ล่อน ขว้างก้อนดินไปด้าย" นี้ พึงจารวันฉันดังนี้ - ประเทศที่บุญมีลั้งปานกลาง ยืนอยู่ที่อาณเรือนนั้น ขว้างก้อนดินไปดคา ชื่อว่าปราเรือน ใน waarop คำถามปัจจุบี ท่านก็กล่าวไว้เช่นนั้นเหมือนกัน อันื่น ในมหารถก ท่านตั้งมาติกาไว้ว่า "ชื่อว่าเรือนชื่อว่า อุปาจเรือน ชื่อว่าบ้าน ชื่อว่า อุปาจบ้าน" แล้วกล่าวว่าจะ" ภายในที่น้ำตกลแห่งชายคา ชื่อว่าเรือน ส่วนที่ตกแห่งน้ำล้างภะ ชึงมณฑล ผู้นี้อยู่ในรสสดเทิ่งลงมา และที่ตกแห่งรัง หรือไม่กวาดที่มุตตุลาคมเหมือนกันซึ่งอยู่ภายในเรือนโอนออกไปข้างนอกตามปกติ และเครื่องล้อมที่เขาต่อที่มุมสองด้านข้างหน้าเรือน ตั้งประตูถอน ไม้วงตรงกลางทำไว้สำหรับกันพวกโกเข้าไป แม้ทั้งหมดนี้ ชื่อว่า อุปาจเรือน ภายในแต่ผุดบาตของบุญมีลั้งปานกลาง ผู้น้อยอยู่ที่อุปาจ