วิจินฉัยในทรัพย์ที่ตั้งอยู่ในป่า ปฐมสมันตปาสาทิกา ภาค 2 หน้า 303
หน้าที่ 303 / 404

สรุปเนื้อหา

การศึกษาวิจินฉัยเกี่ยวกับทรัพย์ที่ตั้งอยู่ในป่า โดยมุ่งเน้นที่ความหมายและลักษณะของป่าซึ่งเป็นพื้นที่ที่มนุษย์อาศัยอยู่ และการอธิบายเกี่ยวกับคุณค่าของทรัพย์ที่เกิดจากป่า เช่น พืชพันธุ์และความสำคัญของป่าสำหรับมนุษย์และธรรมชาติ ในทางพระพุทธศาสนา สิ่งเหล่านี้แสดงถึงความเชื่อมโยงระหว่างมนุษย์และสิ่งแวดล้อม.

หัวข้อประเด็น

-ความหมายของป่า
-ทรัพย์ที่เกิดจากป่า
-ความสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์กับป่า
-หลักการทางพระพุทธศาสนาในเรื่องป่า

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค (3) ปฐมมัญจาปลากานาแปล ภาค 2 - หน้าที่ 303 กว่าด้วยทรัพยที่ตั้งอยู่ในปา วิจินฉัยในทรัพยที่ตั้งอยู่ในปา พึงทราบดังนี้:- พระผู้มีพระ- ภาคอ้า เมื่อลงแสดงป่าแล้ว จึงตรัสว่า "อรญาณาม ยาม มนุษาสถาน ปรากคิทติ โทษ, ตำ อาญญู" (ที่ชื่อว่ำว่า ได้แก่าสถานที่ใด เป็นสถานที่มมนุษย์หวานแหว ทั้งนี้ เ ป็นสถานที่ ที่มนุษย์หวานแหว สถานที่นั้นชื่อว่า "ป่า" ในคำว่า "อรญญา" นั้น มีวิจินฉัยดังนี้:- เพราะชื่อนี้ว่า ป่า มันก็ย่อมทรงแสดงความหมายนี้ไว้ ดังนี้ว่า "ความเป็นที่หวาดหวั่นไม่ฉีกเป็นลักษณะของป่า, แต่สถานที่ใด เป็นป่าโดยลักษณะแห่งป่า ของตน และพวกมนุษย์หวานแหว สถานที่นั้น จึงชื่อว่า ป่า" ในความหมายนี้ วิจินฉัยในทรัพยที่ตั้งอยู่ในป่า ก็เป็นเช่นนั้น กล่าวคือว่า แล้วในทรัพยที่ตั้งอยู่ในสวนเป็นต้น ก็บรรดาทรัพยที่เกิดในป่านีเหล่านี้ เมื่อตนไม่มีราคามากแม่เพียงต้นเดียว สักว่ากุฎีดแล้ว ก็เป็นปฐมฤกษ์ อนึ่ง ในบทว่า "ดต" ว่า นี้ หายดีดี เก่าวดีดี ก็ชื่อว่าเทาวัสทั้งนั้น บรรดาหาย
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More