วิจินฉัยในทรัพย์ที่ตั้งอยู่ในป่า : หน้า 303/404

ประโยค (3) ปฐมมัญจาปลากานาแปล ภาค 2 - หน้าที่ 303 กว่าด้วยทรัพยที่ตั้งอยู่ในปา วิจินฉัยในทรัพยที่ตั้งอยู่ในปา พึงทราบดังนี้:- พระผู้มีพระ- ภาคอ้า เมื่อลงแสดงป่าแล้ว จึงตรัสว่า "อรญาณาม ยาม มนุษาสถาน ปรากคิทติ โทษ, ตำ อาญญู" (ที่ชื่อว่ำว่า ได้แก่าสถานที่ใด เป็นสถานที่มมนุษย์หวานแหว ทั้งนี้ เ ป็นสถานที่ ที่มนุษย์หวานแหว สถานที่นั้นชื่อว่า "ป่า" ในคำว่า "อรญญา" นั้น มีวิจินฉัยดังนี้:- เพราะชื่อนี้ว่า ป่า มันก็ย่อมทรงแสดงความหมายนี้ไว้ ดังนี้ว่า "ความเป็นที่หวาดหวั่นไม่ฉีกเป็นลักษณะของป่า, แต่สถานที่ใด เป็นป่าโดยลักษณะแห่งป่า ของตน และพวกมนุษย์หวานแหว สถานที่นั้น จึงชื่อว่า ป่า" ในความหมายนี้ วิจินฉัยในทรัพยที่ตั้งอยู่ในป่า ก็เป็นเช่นนั้น กล่าวคือว่า แล้วในทรัพยที่ตั้งอยู่ในสวนเป็นต้น ก็บรรดาทรัพยที่เกิดในป่านีเหล่านี้ เมื่อตนไม่มีราคามากแม่เพียงต้นเดียว สักว่ากุฎีดแล้ว ก็เป็นปฐมฤกษ์ อนึ่ง ในบทว่า "ดต" ว่า นี้ หายดีดี เก่าวดีดี ก็ชื่อว่าเทาวัสทั้งนั้น บรรดาหาย