ปฐมสัมผัสกลาก - แปล ภาค ๒ : หน้า 185/404

ประโยค(3) - ปฐมสัมผัสกลากในแปล ภาค ๒ - หน้า ที่ 185 บุคคลนั้น (คือภิญู) ให้ปราศจากสัญญา (หมดสติ) ด้วยการ ลุกลน่า ถูกต้องและกระทบ ที่ปรากฏอยู่ ให้สำเร็จโนรจของตนแล้ว ก็ไป ความพยายามนี้ ชื่อว่าไม่ใช่สมัย เพราะฉะนั้นจึงไม่เป็น อาบัติ เพราะไม่วิสัย เรื่องมันเทกะ ปรากฎชัดเจนแล้ว ในเรื่องภิญูมีอิทธิปริก มีวิสัญญัติดังนี้:- บทว่า อุณหินทรีย์ ความว่า เธอกายประสาทถูกโรคทำจัด แล้ว ย่อมไม่รู้สึกสุขหรือทุกข์ เหมือนทอดตอไม้นั้น แม่เมื่อเธอไม่ รู้สึก ก็เป็นอาบัติ เพราะอำนาจเสนอตีด ในเรื่องเพียงถูกต้องกาย มีวิสัญญัติ ดังนี้:- กินรูปใจ คิดในใจว่า "เราจักเสพบุญธรรม" ซึ่งจับบทความ คลายกำหนดในเมนูแล้วเป็นผู้มีความวิปัสสะร, ภูกุซู่นั้นเป็นทุกฎ เท่านั้น เพราะว่า ทั้งหลายมีการจับมือเป็นต้น เป็นปุพพพุทธ แห่งบุญธรรม ย่อมตั้งอยู่ในปรากฏ ตราบเท่าที่งกิจที่ดีที่สุด เมื่อถึง กิฐที่สุดแล้ว จึงเป็นปราชญ์, จริงอยู่ ทุกฎฏ่านั้น ใกล้ต่อบูพราชิก กุลล้อนี้ใกล้ต่อบาริต 3 สกาบบทนี้. ส่วนภิญูนี้ พึงทราบว่า "คลายกำหนดในบุญธรรมแล้วยินดีเฉพาะการเคล้ลิงกาย." เพราะ เหตุนี้น พระผู้มีพระภาคเจ้าจึงตรัสว่า "เป็นอาบัติงามเทสสาด." [เรื่องภิญูอรหันต์ชาวักกทิณกรจำวัดหลัง] ในเรื่องภิญูชาวเมืองค้างทัยะ มีวิสัญญัติดังนี้:- นครชื่อว่ากึ่งทัยะ. ป้ชื่อว่าชาติยาวน ได้ชื่ออย่างนี้ ก็เพราะมี พุ่มดอกมะลิหนาแน่น. ป่านนี้มีใกล้อุโปรแห่งพระนครนั้น. ภิกษุ