การวิเคราะห์และคำอธิบายของปฐมสมันต์ปลาสักภาพ : หน้า 376/404

ประโยค๓ - ปฐมสมันต์ปลาสักภาพแปล ภาค ๒ - หน้าที่ 376 เป็นต้นอยู่ดีดี ส่งไปทางอีดีดี ก้าวล่วงแดนอุบาลาจไปด้วยทั้งไม่มีมติ เป็นภูติไทย. แม้เมื่อเธอไปถึงที่นั่นแล้ว โจร ช่าง เนื้อร้าย หรือหมาบัดขึ้น และเธอก้าวล่วงสถานที่นั้นไปโดยเร็ว เพราะใคร จะฟันจากอันนั้น เป็นภูติไทยเหมือนกัน ก็ไม่คดี อาจารย์ บางพวกกล่าวว่า "เพราะในเมืองต้นนั้นเอง เธอถือเอาด้วยใจกิจ; ฉะนั้น จึงรักษาไม่ได้ เป็นอารกที่เดียว." นี้เป็นนั้นในมหาจร- กาถ่อน ส่วนในมหาใจกร์ ท่านกล่าวว่า "แม่ถั่วเธอปั่นบั้น ขึ้นชิงหรือม่าภายในแดนกำนดแล้ว ยังไม่บ่ชัง หรือม่านั้นไป เอง ทั้งไม่ให้ผู้อื่นขับไป แม้เมื่ออวลเลยแดนกำหนดไป ยอมไม่เป็น ปราชัย เป็นเพียงภูติไทยเท่านั้น." ในประโยค ๒ อย่างนั้น การ กำหนดที่เป็นไปว่า "ถ้าพวกเจ้าของจักเห็นเราในระหว่างนี้ เราจะ ทิ้งทีเป็นทอิบ เพื่อจะต้องการจะดูเที่ยวไป จัดกันให้เราหล่านั้นแหละ นี้ ชื่อว่าโอกาสปรับกบ. อาหารของกษัตริย์ก่ากะนดไว้แล้วเอา ด้วย อำนาจแห่งการกำหนด แม้ทั้ง ๒ เหล่านี้ ดั่งพรรนามอย่างนี้ พึง ทราบว่า "เป็นปรกปอาหาร." [อรรถาธิบายปฏิจจสมุทฐานอาหาร] ส่วนการปกปิดไว้แล้วจึงลักเอา ชื่อว่าปฏิฉนวาฤธ. ปฏิ- ฉันนวาฤนั้น พึงทราบอย่างนี้ : ก็ภิญญูปิด เมื่อพวกมนุษย์กำลัง เล่นอยู่ หรือกำลังเข้าไปในสวนเป็นต้น เห็นเครื่องลงการซึ่งเขาถอด วางไว้ คิดว่า 'เขาจำกัดลงมือเอง, พวกมันชู้อะไรรู้ราวว่า 'สมะ ถือเอาอะไร' ? แล้วจะเข็ดเขียนเราวา" จึงเอาดินร่วม หรือใบไม้