ปฐมสัมผัสจากแปล ภาค ๒ : หน้า 259/404

ประโยค - ปฐมสัมผัสจากแปล ภาค ๒ - หน้า 259 อุบลเป็นต้นเสีย. แต่เมื่อเนอใสเป็นต้นซึ่งมีราคาได้บาทหนึ่ง ยังไม่ไหลเข้าไปในคลอ ทั่งในก้อนอุบลเป็นต้น ทั้งในปาก แม้มีคำณวนกว่าบาทหนึ่ง แต่เป็นของเนอเป็นต้นเดียวกันจึงอยู่, ยังรักษาอยู่ก่อนแล้ว." คำแม่ทั่งหมด ที่กล่าวในมหาจักรเป็นต้นนั้น ย่อมต้องกันนี้ว่า "ภิกษุทำทรัพย์ให้ไปในภาชนะของตนก็ดี ตัดเอาเป็นก็ดี ดังนี้; เพราะเหตุนี้ (คำที่กล่าวไว้ในอรรถกถามีมหาจักรเป็นต้นนั้น) เป็นอันท่านแสดงไว้ชอบแล้วแล. ในกณะจะติดเนอเป็นต้นเดียวกัน มันยกนี้ก่อน. ถ้าถามภูมิวัดดีดี มาตรดีดี ภาชนะอย่างใดอย่างหนึ่ง มีโอ เป็นต้นดีดี ตัดดำ, เนอใสเป็นต้นจะครบราบาทหนึ่งในประโยคใด, เมื่อทำประโยค่นั้นแล้ว ต้องปราบ ศ. ถ้าเนอใสเป็นต้น เป็นของมี ราคามากไร ภิกษุอาจถือเอาราคาหนึ่ง ด้วยเพียงประโยคเดียว และ แม้ด้วยกาบหอย ในเมื่อยกนั้นครั้งเดียวเท่านั้น เป็นปราชญ์. อันนี้ เมื่อภิกษุตกชนะให้มองลงแล้วติตเอา, เนอใสเป็นต้นนั้น ยังเนื่องเป็นอันเดียวกันเพียงใด, ยังรักษาอยู่เพียงนั้น, เป็นปราชญ์ ด้วยการกำหนดตัดแหงของปาก หรือด้วยการกอรขึ้น. ถือลใสหรืออ้ำมัน หรือพื้นผิวและน้ำอ้อยที่ใส เช่นกับน้ำมันแม้ ภิกษุเอาหมอให้ไหลเข้าชนะของตนเมื่อใด, เมื่อเนอใสเป็นอันเดียวกัน ย่อมไม่มี เพราะเหตุที่สิ่งเหล่านั้นเป็นของใส; เพราะฉะนั้น, เมื่อเนอใสเป็นต้นซึ่งได้รากบาทหนึ่ง ส่วนนอออกจากขอบปาก เป็นปราชญ์ ส่วนนี้ผิวและน้ำอ้อยที่เขาเคียงไว้ เหนือกล้ายางไม้ เป็นของควรดึงไปมาได้, เมื่อความรังเกียจเกิดขึ้น ภิกษุออกนำกลับคืนได้ เพราะ