ความเป็นผู้ไม่สั่นคลอน : หน้า 50/404

ประโยค- ปฐมสมันปาสิทกแน ๒ - หน้า 50 แล้ว ก็ถึงความเป็นผู้ไม่สั่นคลอน เพราะเหตุนี้ อสงไขย ท่านจึงเรียกว่า "ความเป็นผู้มาก และความเป็นผู้ไม่สั่นคลอน" องค์ ตนของบุคคลผู้ตั้งอยู่ในความไม่สั้น ง ย่อมเป็นไปเพื่อความภูมิใจ ด้วยความภูมิคลิ้งหมั่ม และเพื่อความหมกหมมด้วยกิเลส ทั้งอ่อนเป็นสภาพเป็นไปตามความเกี่ยวข้อง คือเป็นไปเพื่อจะตั้งถิ่นที่ตั้งแห่งความเกี่ยวข้อง อย่างให้บริบูรณ์ เพราะเหตุนี้ อสงไขย ท่านจึงเรียกว่า "ความคลุกคลี และความเกี่ยวข้อง" ผู้ตั้งอยู่ในสิ่งไร่ไม่เป็นผู้มาก ในปัจจัย 4 หลายบวกว่า สุตรตาน คป คป วิริยามุลสูญ ญาณู ภาสิตวา มีความว่า ทรงสรรเสริญคุณแห่งสิ่งไร อันเป็นที่ตั้งแห่งคุณทั้งหลาย มีความเป็นผู้เลี่ยงง่ายเป็นต้น จริงอยู่ ตนของบุคคลผู้เกิดสิ่งไร แล้วตั้งอยู่ในสิ่งไร ย่อมเป็น สภาพที่เลี่ยงง่าย บำรุงง่าย ย่อมถึงความเป็นผู้มั่นน้อย คือหมดความ ทะนงอยู่ในปัจจัย 4 และย่อมเป็นไปเพื่อความสันโดษ โดย คำณาณแห่งอาณาสันโดษ ยกพลาสันโดษ และยกสารูปสันโดษ โดย ในปัจจัยแต่ละอย่าง เพราะเหตุนี้ สังวร ท่านจึงเรียกว่า "ความเป็น ผู้เลี่ยงง่าย ความเป็นผู้บำรุงง่าย ความมั่นน้อย และความสันโดษ." องค์ ตนของบุคคลผู้เกิดสิ่งไร ตั้งอยู่ในสิ่งไร ย่อมเป็นไปเพื่อ ความเป็นผู้บังเกิดกิเลส และความเป็นผู้กำจัดกิเลสออก เพราะเหตุนัน สังวร ท่านจึงเรียกว่า "ความขัดเจน และความกำจัด." องค์ ตนของบุคคลผู้เกิดสิ่งไร แล้วตั้งอยู่ในสิ่งไร ไม่เข้าไปใกล้ ๑. องฺ อุฏุกฺ ๒/๑๑/๑๓