ปฐมสมาณาปสาธิตา: การพิจารณาจิตและการใช้อาหาร : หน้า 370/404

ประโยค - ปฐมสมาณาปสาธิตากแม่ภัค (อ่านพึงคิด) แม้ว่าความเปลี่ยนแปลงทางกายาวทาวและวิจาวาร ใคร จะพึงสามารถทำตนไม่ให้อนัตได้? เพราะเหตุนี้ พระผู้พระ- ภาคอัน จิติรัสไว้ว่า "ดู ก่อน อภิษ ฯ' เธอไม่ต้องอาบัติ เพราะเพียงแต่ จิตเกิดขึ้น" แต่นกอชูไม่ควรเป็นไปในนานาแห่งจิต ควรห้ามจิต ไว้ด้วยกำลังแห่งการพิจารณาทีเดียวแล เรื่องการจับต้องผ้า ทำให้ผ้า ไหวและทำให้ผ้าเคลื่อนจากฐาน มีเนื้อความขึ้นและครั้งนั้น. ส่วนเรื่อง ทั้งหลายซึ่งัดจากเรื่องที่ทำให้เคลื่อนจากฐานนั้นไป มีเรื่องว่า "กินข มีใดจิต ดีอาทรพ้นจากพื้นดิน" เป็นที่สุด มีเนื้อความนั้นแล้ว ทั้งนั้น. ในเรื่องเพียงแต่พูด มีวิจินฉัยดังนี้: - บทว่า อภิษ ฯ คำว่า กิญฺญูเจ้าของจิวร จับแล้ว คือ ยึดไว้ว่า "ท่านเป็นไจร" ส่วนกิญฺญูผู้คลิวรอันตี เมื่อถูกกิญฺญูเจ้าของจิวร ถามว่า "จิวรของผม ใครล่ากไป?" จึงได้คำรับ ด้วยคำตอบตรง คำถามว่า "ผมลักไป" จริงอยู่ ถ้ากิญฺญูเจ้าของอันนี้ฉกกล่าวว่า "จิวรของผม ใครล่ากา ใครนำไป ใครเก็บไว้" แมกษ ณ์ ก็ คงอธิบว่า "ผมถือเอา" หรือว่า "ผน่าไป" หรือว่า "ผนึก ไว้" เป็นแน่นอน ขึ้นชื่อว่าปก อันธรรมสร้างไว้ ก็เพื่อประ- โยชน์แก่การกิน และเพื่อประโยชน์แก่การพูด แต่อย่างไรก็ตาม ก็ไม่ เป็นอาหาร เพราะเหตุนี้ พระผู้พระภาคเจ้า จิรวรัสไว้ว่า "ดู ก่อน" ๑. อฏฺกาสัตรตกปฺปิ แก้วา ได้แสดงไว้หลาย ๒. ว. มหา. ๑/๑๐๕. ๒. ว. มหา. ๑/๑๐๗. ๔. แทโหยนก่อว่า กณฑี ชาติ.