การกำหนดอวัยวะและภาระในพระพุทธศาสนา : หน้า 290/404

ประโยคที่ ๑-๓ ตามนี้ "ประกฏว่า - ปฐมสมันตปาสากำแปลภาค ๒ - หน้าที่ 290 ถวาดว่าด้วยภาระ ถ้าจากภากทที่ยังอยู่ในหน้านี้ไป ภาระนั้นแลชื่อว่า ภาระตุ้ ภาระนั้น พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงแสดงไว้ ประการ ด้วยอำนาจ แห่งภาระบรรษยะเป็นต้น ใน (เรื่อง) ภาระนั้น พึงทราบการกำหนด อวัยวะมีระดับเป็นต้น เพื่อความไม่พินเผอในภาระทั้งหลาย มีภาระ บรรษยะเป็นต้น บรรดาอวัยวะเหล่านั้น พึงทราบการกำหนดภาระ ก่อน: หลุดอกที่ข้างหน้าออก วัวยที่ชายผมของคนบางพวกมีกำลังคอ. ผมของคนบางพวกเกิดความมอมท่าข้างทั้ง ๒ ของหลุดอกนั้นแหละ และ ส่วนเบื้องต้นของอวัยวะที่เรียกกันว่า หมวกผุ. กำหนดดังกล่าวนี้ เป็น กำหนดอย่างต่ำ. เบื้องนบนจากกำหนดอย่างนี้ขึ้นไป เป็นศรีษะ ภาระที่ตั้งอยู่ในระหว่างนี้ ชื่อว่า ภาระบรรษยะ ในข้างทั้ง ๒ เบื้องตั้งแต่หมวกผมจดบวกลาดา เบื้องบนตั้งแต่บัลในที่หลังคอ และหลุดอกลงมา เบื้องบน ตั้งแต่บัลในหลังและแถลงปีละก่ำกำหนดดอกขึ้นไป ชื่อว่า คอ. ภาระที่อยู่ในระหว่างนี้ ชือว่าภาระที่ออ. ส่วนเบื้องต่ำตั้งแต่บัลลงและแถลงขึ้นลงมาจึงปลายเสี้ยม เท่า นี้เป็นการกำหนดแห่งสะเอว. ภาระที่ตั้งอยู่ที่สะระโดยรอบใน ระหว่างนี้ ชื่อว่า ภาระที่สะเอว. ส่วนเบื้องต่ำตั้งแต่บลอกลงมา จงถึงปลายเสี้ยมมือ. นี่เป็นการ ความหมายว่าภาระเท่านั้น ท่านทำพรภา ครับผู ก็เพื่อจะให้รูปเหมือนกับ ภูมมุจุ ถลุงู อากาศสุู..." (ขออภัย เนื่องจากข้อความบางส่วนมีขัดข้องหรือไม่สมบูรณ์ I’ve provided what is readable.)