การวิเคราะห์ราคาและการใช้สอยในพระวินัยธรรม : หน้า 240/404

ประโยค - ปฐมสัมผัสจากแปล ภาค 2 - หน้า 240 [พระวินัยธรรมควรถอดส่องราคาและการใช้สอย] ฐานะว่า "ราคา" คือ ราคาของ. ด้วยว่าภานะไม้ ย่อม มีราคา ภายในราคาย่อมลงได้ เช่นเดียวกับที่ระบบใหม่ ย่อม มีราคา ถึง ๔ หรือ ๑๐ กาผละ, ภายใน บาดนั้น มีย่่องทะลุ หรือถูกหมูดูและปมทำลาย ย่อมมีราคาน้อย ฉะนั้น, เพราะฉะนั้น พระวินัยธรไม่พึงราคาของด้วยราคาตามปกติสมไป ที่เดียวแล. พึง สอดส่องถึงราคางี้ ฐานว่า "การใช้สอย" คือ การใช้สอยสินค้า. ด้วยว่าราคา ของสินค้า มีดีเป็นต้น ย่อมลดราคาลง. แม้เพราะการใช้สอย. เพราะ- ฉะนั้น พระวินัยธรพิจารณาอย่างนี้; คือ ถ้ากุฏิบุงรูปใดมีของ ใคร ๆ มาซึ่งมีราคาได้มากหนึ่ง, บรรดาเจ้าของและผู้ไม่เจ้าของมิด เหล่านั้น พระวินัยธรพึงถามเจ้าของว่า "ท่านซื้อคืนดีด้วยราคา เท่าไร ?" เจ้าของมีเดี๋ยวว่า "บาทหนึ่งรับนิ" พระวินัยธราม ว่า "ถ้าท่านซื้อแล้วเก็บไว้ หรือใช้มีดีนะบ้าง ?" ถ้าของเจ้าของมีเดี๋ยวเรียน ว่า "ผมใช้ถือไม้สีฟันบ้าง สะเก็ดน้ำย้อมบ้าง ฟืนระบบมาตรบ้าง ขัดกุ้งแล้วบ้าง" ดังนี้ไร้, คราวนั้น การวินัยธรพิจารณาว่า ราคา เดิมแต่ก่อนของมีเดี๋ยวตกไปแล้ว." มีอ่อมรามาคาดไป ฉันใด, ยา หยอดคาตีดี ไม่ป้ายหยดยอดาตีดี กุฏิแกดดี ย่อมมีราคาคาดไป ฉันนั้น แม้เพราะเหตุเพียงจับทำให้สะอาด ด้วยใบไม้ แกลบ หรือด้วยผง อิฐเผา Agันเดี๋ยว. ก้อนเดียวกันอ้อมมีราคาไป เพราะการตัดด้วยฟัน มังกรบ้าง เพราะเพียงการขุดบ้าง ผ้าอาบน้ำ ย่อมมีราคาคาดไป เพราะการนุ่มนิ่มจมจี่บ้าง เพราะเพียงพาไปว่านอย่าบ้าง