ปฐมมนต์ปลาสาก ภาค ๒ : หน้า 328/404

ประโยค- ปฐมมนต์ปลาสากแปล ภาค ๒ - หน้าที่ 328 ได้ขนเอาบาตรและจีวรออกมาวางไว้ แล้วผูกประคต (ใส่กุญแจ) ภัตตาคาร (เรือนคลัง) แล้วสั่งว่า "พวกท่านถือเอาบาตรและจีวร" แล้วช่วยดูแลประคตปลาสากนั้นด้วยจงวังไปดังนี้แล้วไป: ก็ใน พวกกุญแจเหล่านั้น ภูษารูปหนึ่งมีชาดิ์ชี้ เมื่ออภิทุทหลายไปกัน แล้ว มั่วเช็นยันต์ลูกขึ้นที่หลังเดินไปยังน้ำ หรือที่ลำหน้า ขณะนั้นพวกโจรเห็นเข้า จึงลักประตและจีวรของภิกษุนี้ไป เป็น อันพวกโจรลากไปด้วยดี. ไม่เป็นสนิทไขกุญแจบาตราก (รูปนั้น), แม้ภิกษุบรรจงไม่ได้แจ้งแก่ภิกษุบาทาทาริกเลย เก็บบริขารของตน ไว้ในภัตตาคาร. แม้เมื่อบริจารนั้นสุขายไป ก็ไม่เป็นสนิทแก่ภิกษุ ภัตตาริก. แต่ภิกษุบาทาริกา เห็นบริจารนั้นแล้ว คิดว่า "เขาเก็บไว้ในที่ไม่ควร" จึงเอาไปคืนไปให้ เมื่อบริจารนั้นสุขายไป เป็นสนิทใช้แก่ภิกษุบาทาริกในนั้น. ถ้าภิกษุบาทาริก อัญมญา ผู้เก็บไว้ว่าผมเก็บบริขารชื่อไว้แล้ว ขอตีว่ารับ! โปรดช่วยดู ให้ด้วย' รู้ว่า "ได้" หรือว่ารับไม่ได้ จึงเก็บไว้ในที่อื่นเสีย, เมื่อบริจารนั้นสุขายไป เป็นสนิทใช้แก่ภิกษุบาทาริกในนั้นเหมือนกัน. แต่เมื่อเธอปฏิสตัว "ขำเข้าไว้รู้" ไม่เป็นสนิท. ฝ่ายภิกษุใด เมื่ออภิทุทาการ์นี้เห็นอยู่ณ่วงนั้นเอง เก็บไว้ ทั้งไม่ให้ภิกษุบาทาริก รับรอง บริจารของภิกษุนี้หายไปเป็นอันสุขายไปด้วยดีแล. ถ้า ภิกษุบาทาริก เก็บบริจารนั้นหายไป เป็นอันสุขายไป เป็น สนิทใช้.