ประโยค (คง) - ปฏิบัติสมันปาสำหรับกเปล่า ภาค 2 : หน้า 18/404

ประโยค (คง) - ปฏิบัติสมันปาสำหรับกเปล่า ภาค 2 - หน้า 18 จริงอยู่ พระสุทินนบงวนชในพระรามที่ 12 ของพระผู้พระภาค, ในพระรามที่ 20 ของพระผู้พระภาคเจ้า ได้เข้าไปบิณฑบาตยังพระคุล ญาณ, คนเองมีพระธาค ได้ ตั้งแต่บรรยาม. เพราะเหตุนี้ นางทาสี ของญาณิดนั้น เห็นท่านแล้วจงจำไม่ไได้ แต่คือเอกค้า (มิด) ได้ ด้วยประกาศนี้. หลายบาวว่า สุทินนสุส มาตร์ เอกโวว่า นางทาสี ของญาณิด ไม่อาจจะพูดคำเป็นคำว่า "ท่านเจ้าขา! ท่านหรือหนอ คือ พระสุทินนผู้เป็นนายของดิน" คงนี้ กับบุตรชายผู้นั้น (ของคน) ซึ่งเข้าบวชแล้วด้วยความเคารพ จึงรีบกลับเข้าไปในเรือน แล้วได้แจ้ง 'ข่าวนี้มาราคของพระสุทินน. สัพ "ยยุค" เป็นนิรนาต ลงในอรรถแห่งคำบอกเล่า. ศัพท์ว่า "เช" ที่อยู่ในบทว่า "สละ เช สุตู" นี้ เป็นนิรนาต ลงในอรรถแห่งคำร้องเรียก ความจริง ชนทั้งหลายในประเทศนั้น ย่อมร้องเรียกหญิงสาวใช้ ด้วยภาษาอย่างนั้น เพราะเหตุนี้ ในว่า "สละ เช สุตู" นี้ พึงทราบในความอย่างนี้ว่า "แม่ทาสีอรุณ! ถ้าเจ้าพูดจริงใช่" [พวกบรรพชิตไม่มังฉันในที่ไม่สมควรเหมือนคนขอทาน] สอทมว่า องบุตร กุฎุมพี ความว่า ได้ยินว่า ในประเทศนั้น ในเรือนของเหล่า sing เป็นทานดี มีหนึงไว้, และในหอฉันนั้น เขา ก็ถือปฏอาสะ ไว้ ทั้งได้ตั้งน้ำฉันและน้ำสมไว้พร้อมบ.รรพิตทั้งหลาย