การใช้คำพัสพนามในภาษาไทย : หน้า 115/374

รวจายากรณ์และสัมพันธ์ ๖๙ (ข) คำพัสพนาม คือ อิม มักใช้ผิดโดยสับสนกันเสมอ เช่น : เขาพบเพื่อนคนนี้แล้วจึงเป็นอยู่ได้ : โส อิท สาหาย ทิสวา ชีวีสุติ ฯ (อิท - นิป. สาหาย - ปู.) : โหหนอ ทานนี้นำอัศจรรย์จริง : อโห วาย ทานุ อจจรีย์ ๆ (อยู่ - ปู. ทาน - นิป.) เรื่องวาจะแ เรื่องวาจานี้ ความจริงไม่น่ามีปัญหา เพราะมีเพียง ๒ วาจาเท่านั้น แต่ก็มีปัญหาเกิดขึ้นบ่อย ๆ ส่วนมากมักจะเกิดเพราะนักศึกษา “ผลอ” โดยไม่คิดหรือคิดไม่ถึง หรือโดยความประมาท หรือโดยวิธีใดก็ตาม เมื่อเขียนลงไปแล้วก็จัดเป็นผิดทั้งสิ้น แม้จะผิดเพราะความเข้าใจผิดก็ด้าม เมื่อใช่วาจะผิดแล้วก็ทำให้ความหมายผิดตามไปด้วยทั้งบางเรื่องก็ผิดหลักความจริงเสียด้วย เช่น : อนาฎปิเทกเศรษฐกิจดี นางวิลาสามหาอุบาสิกาคดี เมื่อไปไม่เคยมีมือเปล่าไป ด้วยคิดว่า พระหนุ่มเทน้อย ทั้งหลายจับแลดูมือเรา เป็น : อนาฎปิเทกเศรษฐีดี วิลาสาชิมหาอุบาสิกาดี นะ ไปไม่เคยมีมือเปล่าไป ด้วยคิดว่า พระหนุ่มเทน้อย คำนวณ ฯ “ทหรสามเณรา โน หตุ” โอโลเกสลุนดีติ ตุจฉะหฤททา ณ คตุปพุทธา ฯ (๑/๕)