บทนิยามและหน้าที่ของคำในประโยค : หน้า 35/374

จำ เป็นบทนิยามาต้นข้อความ นาม เป็นบทนิยาม ธรรม เป็นบทกกรรม เทเสนุตา เป็นบทกิริยาระหว่าง สรณ...ทีน เป็นบทขยายกรรม อุปนิสสุย เป็นบทกกรรม โอโลเกตุ เป็นบทกิริยาระหว่าง อชฌามลยเสน เป็นบทขยายกิริยา ธมม เป็นบทกกรรม เทเสนุติ เป็นบทกิริยา (คุมพากย์) ตทิวส เป็นบทขยายกิริยา ตสุมา เป็นบทขยายกิริยา ตสส เป็นบทขยายกรรม สตุตา เป็นบทประธาน โอโลเกตุ เป็นบทกิริยาระหว่าง อุปนิสสุย เป็นบทกรรม เทเสนุตโต เป็นบทกริยาระหว่าง ธมม เป็นบทกกรรม อนุปูพิกถิ เป็นบทกรรม กเสสิ เป็นบทกริยาภาย (คุมพากย์) จะเห็นได้ว่า บทหรือคำทั้งหมต จะต้องเป็นส่วนใดส่วนหนึ่ง หรือทำหน้าที่ใดหน้าที่หนึ่งของประโยค หนอกฎไปไม่