คู่มือวิชาแปลไทยเป็นนคร ป.ร.๔-๙ คู่มือ วิชาแปลไทยเป็นมคธ ป.ธ.4-9 หน้า 118
หน้าที่ 118 / 374

สรุปเนื้อหา

คู่มือวิชาแปลนี้แสดงถึงการใช้งานวัจนะในการแปลไทยเป็นนครอย่างถูกต้อง โดยมีตัวอย่างการใช้คำและกติกาที่เกี่ยวข้อง รวมถึงสำหรับการแสดงความเคารพในภาษาไทยที่มีรายละเอียดที่นักอ่านควรศึกษาเพิ่มเติม เช่น การใช้คำเป็นเอกหรือพหุอย่างเหมาะสม และความสำคัญของความนิยมในภาษา การศึกษาและการสังเกตจะช่วยให้สามารถใช้ภาษาที่ได้อย่างถูกต้อง ติดตามข้อมูลเพิ่มเติมได้ที่ dmc.tv

หัวข้อประเด็น

-การใช้งานวัจนะ
-ความเคารพในการใช้ภาษา
-คำศัพท์และรูปแบบการใช้งาน
-การศึกษาและค้นคว้า
-การแปลภาษาไทย

ข้อความต้นฉบับในหน้า

102 คู่มือวิชาแปลไทยเป็นนคร ป.ร.๔-๙ ผิดวานะบ้าง ตัวอย่างเช่น : เอติป เอกสุพุทธสุสาระอรทัตต์ ปุตถเนต พหุ ปญฺญมามิ กตวจา อปฺภาเค อนุปนฺเน พุทธ สหายโก หุตวาม วาคุพนธน ปญฺญานิ กรองโต อนาสตรีรานี ปฏิครคุณโต วิริ ฯ (๔) การใช่วจนะเป็นการแสดงถึงความเคารพ คือใช้เป็น พหุ. สำหรับคนๆ เดียว ต้องใช้ให้ลอดเรื่อง ไม่ใช่ใช้นบไม่ใช่บ้าง ลักฺลั่นกัน เช่น : โโล ๆ เปา จินตดวา "เตนหิ อนตฺ คจฉถิติ เตร วิสาสุเจตวา – ขปฺเปฯ สยฺมุนฺตา อติฺสุวา "อนุตฺ ญนิสิเนน" ตยา อาสิตติ นิปลเนนาติ ๆ เถโร ดูเนิ อโฬส มา ญนฺต เอวมนฺตดู ฯเปฯ (๑/๙) (๕) คศัพท์สลามที่มีรูปเป็นเอก อย่างเดียว ไม่มีที่ใช้เป็น พหุ. คือ ธมมินโโย, ปฏตทาโร, จตุปาโต, ภิกษุสงโฌ, ลภาสกฺกโร, นามรูป, กุลสากูลส, สมวีปสูสุ, หิรโตปุปฺ, ขนฺติโลภจฺ ขปฺเป ฯ คำศัพท์เหล่านี้ ต้องกำหนดให้ดีและใช้อย่างถูกต้องตามความนิยมของภาษา เท่าที่แสดงมานี้ เป็นเพียงส่วนหนึ่งที่พอเห็นได้ตัวเท่านั้น ข้อปลี่ย่อยและรายละเอียด พร้อมทั้งข้อยกเว้น เช่น วจนะปลาส เป็นต้น ยังมีมาก ขอให้นักศึกษาฟังใช้ความสงเกตและค้นคว้าด้วยตัวเอง เรียนไปเกิด จะเกิดความรู้และความเข้าใจดีขึ้นไปตามลำดับ
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More