คู่มือวิชาแปลไทยเป็นครู ป.ษ.๔-๙ : หน้า 208/374

คู่มือวิชาแปลไทยเป็นครู ป.ษ.๔-๙ อิตโตรบ อยุ ปวิสนโลกิ มิ อุกเมยาติ ฯ (๑/๓๘) : มรรยอม เติมิตสุข ปนสุข (จุนทุสุกริสสุล) พิ นิจกขมน์ นิวรัตน์ อกลโกนโต สพโท เคหโณ ฯเปล่า รกุมโโต อจุติ ฯ อิตโตรบ อนุโตเคเหญว นิยสนตาเปน วิราวโต อิโต จิโต จ วิจิต ฯ (๑/๙๘) แต่ในสิ่งที่มีเป็นคู่กันโดยธรรมชาติจูให้แล้ว เช่น มือเท้า ตา หู ผิวเมิย เป็นต้น เมื่อกล่าวถึง สิ่งหนึ่ง ข้างหนึ่ง คนนั่งแล้ว จะกล่าวถึงคนหรือสิ่งที่เหลือซึ่งเป็นคู่กันนั้น ก็ยามใช้ อิตร ศัพท์ แทน แมว่าจะยังไม่กล่าวถึงมาถึงอ่านวย เช่น : โละ (รักข) เอกน หตฺถน ปตฺตึ คุณหนโต อิตโรฺ กวานู ปีบิท ฯ การใช้ อปรศัพท์ ที่แปลว่า “อื่นอีก” ใช้ในกรณีที่กำหนดบุคคลสัตว์หรือสิ่งอื่นจากที่กล่าวมาแล้ว คือจะต้องมบุคคลสัตว์สิ่งของถูกกล่าวถึงมาแล้วอย่างหนึ่ง และศัพท์ที่ อปร เข้าด้วยนั้นจะต้องเป็นศัพท์ ที่เสมอกันกับศัพท์ต้น โดยคุณธรรม ฐานะ หรือชนิดเป็นต้น ตัวอย่างเช่น : อติเต พาราณสี พาราณสีราเช รชู ฯ การเนต เทโล นาม ตาบโล ฯเปฺยฯ ว่าเลยยาม เอกตุ สลาย นิวาเทสิ ฯ