คู่มือวิชาแปลไทยเป็นครู ป.ษ.๔-๙ คู่มือ วิชาแปลไทยเป็นมคธ ป.ธ.4-9 หน้า 208
หน้าที่ 208 / 374

สรุปเนื้อหา

คู่มือวิชานี้นำเสนอวิธีการแปลภาษาไทยเพื่อการสอนให้กับครูในระดับ ป.ษ.๔-๙ โดยเน้นการใช้คำศัพท์ที่เหมาะสมและกำหนดบุคคลหรือสิ่งที่เกี่ยวข้อง การเรียนรู้การใช้ศัพท์ทางภาษาไทย เช่น อิทโตรบ และ อปรศัพท์ เพื่อความเข้าใจที่ชัดเจนในการสื่อสาร จากการนำข้อคิดและการออกแบบเนื้อหาให้เหมาะกับการเรียนการสอนที่จะช่วยให้นักเรียนมีพื้นฐานที่มั่นคงในการใช้ภาษาไทย

หัวข้อประเด็น

-วิธีการแปลภาษาไทย
-การใช้ศัพท์คู่กัน
-ศัพท์เฉพาะในภาษาไทย
-การสอนภาษาไทยสำหรับครู
-เทคนิคการสื่อสารในภาษาไทย

ข้อความต้นฉบับในหน้า

คู่มือวิชาแปลไทยเป็นครู ป.ษ.๔-๙ อิตโตรบ อยุ ปวิสนโลกิ มิ อุกเมยาติ ฯ (๑/๓๘) : มรรยอม เติมิตสุข ปนสุข (จุนทุสุกริสสุล) พิ นิจกขมน์ นิวรัตน์ อกลโกนโต สพโท เคหโณ ฯเปล่า รกุมโโต อจุติ ฯ อิตโตรบ อนุโตเคเหญว นิยสนตาเปน วิราวโต อิโต จิโต จ วิจิต ฯ (๑/๙๘) แต่ในสิ่งที่มีเป็นคู่กันโดยธรรมชาติจูให้แล้ว เช่น มือเท้า ตา หู ผิวเมิย เป็นต้น เมื่อกล่าวถึง สิ่งหนึ่ง ข้างหนึ่ง คนนั่งแล้ว จะกล่าวถึงคนหรือสิ่งที่เหลือซึ่งเป็นคู่กันนั้น ก็ยามใช้ อิตร ศัพท์ แทน แมว่าจะยังไม่กล่าวถึงมาถึงอ่านวย เช่น : โละ (รักข) เอกน หตฺถน ปตฺตึ คุณหนโต อิตโรฺ กวานู ปีบิท ฯ การใช้ อปรศัพท์ ที่แปลว่า “อื่นอีก” ใช้ในกรณีที่กำหนดบุคคลสัตว์หรือสิ่งอื่นจากที่กล่าวมาแล้ว คือจะต้องมบุคคลสัตว์สิ่งของถูกกล่าวถึงมาแล้วอย่างหนึ่ง และศัพท์ที่ อปร เข้าด้วยนั้นจะต้องเป็นศัพท์ ที่เสมอกันกับศัพท์ต้น โดยคุณธรรม ฐานะ หรือชนิดเป็นต้น ตัวอย่างเช่น : อติเต พาราณสี พาราณสีราเช รชู ฯ การเนต เทโล นาม ตาบโล ฯเปฺยฯ ว่าเลยยาม เอกตุ สลาย นิวาเทสิ ฯ
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More