คู่มือวิชาแปลไทยเป็นนคร ป.ร.๔-๙ : หน้า 272/374

๒๕๙ คู่มือวิชาแปลไทยเป็นนคร ป.ร.๔-๙ - เรียงบทเปรียบเทียบไวตามลำดับเนื้อความ โดยประกอบศัพท์ให้สังค์ วจนะ วิัตติเหมือนบทประธาน หรือคำของ - เรียง วิชัย ศัพท์ คุมไว้ท้ายบทเปรียบเทียบนน ไม่นิยมใช้ศัพท์อื่น เช่น อิว หรือ ยถ - จะใส่กริยา ฤดูวา เข้ามาคุมหรือไม่ก็ได้ หากสุดประโยคควรใส่กริยา “ว่ามี ว่าเป็น” คูประโยคไว้ด้วย เช่น ความไทย : พระเกษรนั่น เหมือนถูกสายฟ้าฟาดที่กระหน่ำพูดว่า อาวุโส คุณอย่าให้ผมชินหายเลย ไม่มีหรอกกรรมรูปนี้ของผม ๆ เป็น : โช อนินยา มุตฺตา อุตฺฺตา วิทยา มา มํ อาวุโส นาเสติ, นุตฺเฒา มยุห์ เอวรูปนิติ (๕/๙) ความไทย : พารามด์พล่านนั้นได้ยินเสียงนั้นเท่านั้น เป็นประกายถูกม้วนเท่าถามว่า หูกูช่างสมุทรปลงบนบศิรสะ เป็นประกายถูกชื่นเกาะพระสุเมรุทับลงบศิระ เป็น ประดุจถูกหลาวแทงที่ทั้งสอง ถึงความไม่สบาย กาย และเสียใจ ฯลฯ (สนามหลวง ป.ร.๖/๒๒๖) เป็น : เต ตะ สุกัท สตูว ว สีเนรมุตตเตน มุขเรน สีสิ ปฏภู วิย กาญจนะ สุไลน วิธร วี ยฺุ ทุกโทมนัสสูปลุตา ขบฯ (มงคล ๑/๑๒๐) ความไทย : สิรีสของพระเกษรได้เป็นเหมือนถูกคบไฟสมแล้ว เป็น เป็น : เถรสุส สิรีรี อุกกาที อติฏฺฺตว วิโสรา (๕/๑๙)