คู่มือวิชาแปลไทยเป็นครู ป.๕-๙ : หน้า 266/374

๒๕๐ คู่มือวิชาแปลไทยเป็นครู ป.๕-๙ ๒.๖ ตทุน ปาน สญฺฒโน ฯเปฯ กายวิภาวรวน- มญฺฒตรปุฏตา วรถเจตนา ปาณติปาโต นาม ฯ (มงคล ๑/๒๐๑) ๒.๗ ปรปริคควิทติ ปรปริคควิทลญฺฒโน ฯเปฯ กายวิภาวรว- ปวดตา เฉยเจตนา อทินนาทาน ฯ (มงคล ๑/๒๐๒) จึงพอสรุปได้ว่า ความไทยว่า “ชื่อว่” นั้น มีที่มาและวิธีใช้หลายแบบด้วยกัน ในข้อกันนี้นักศึกษาพึงสังเกตว่า ในกรณีไหนท่านวาง นาม คศัพท์ ไว้ด้วย ในกรณีไหนท่านไม่วางไว้ว่าจะในกรณีไหนวาง นาม คศัพท์ ไว้ต้นประโยค ในกรณีไหนวางไว้ท้ายประโยค ซึ่งพอมีหลักสังเกตดังนี้ ๑. ในประโยคบอกเล่าธรรมดาๆ และท่านแปลธรรมดาๆ มีได้อธิบายขยายความเป็นพิเศษ อย่างนี้ยิ่งเรียง นาม คศัพท์ ติดกับบทประธานไว้ต้นประโยค และท่านนิยมใช้สำนวนว่า “ธรรมดา..., ธรรมดาว่า....” เช่นตัวอย่างในข้อ ๒.๑ และเช่น ความไทย : ขอเดชะ ธรรมดาว่า ศิลปะผู้ล้าคในโลกพึงเล่าเรียนกันเป็นเทว่า เทว สิปปุ นาม โลก ปณฺฑิตฺหา อุด คหิตพฺพ ฯ (มงคล ๑/๑๒๑) ความไทย : Because นั้น ชื่อว่าตรงต้องเป็นผู้มีจิตมั่นคงในการบำรุง (มардาบิดา) เช่นอุบาลศรีงามรดา (สนามหลวง ป.๓.๗/๒๕๒๗) เป็น : ตสมา ปุตฺเต นาม มาตูปสกตาเวย วิมุกฺคา ปฏิเตน นาม มาตูปสกาตาเสน วิตติเตน วิถีพุทฺธ ฯ