หลักการแต่งไทยเป็นฉบับ ป.ธ.9 ๓๙ : หน้า 325/374

หลักการแต่งไทยเป็นฉบับ ป.ธ.9 ๓๙ ต่อไปนี้ขอให้ดูตัวอย่างที่ท่านแต่งไว้แล้ว ซึ่งเป็นตัวอย่างที่แสดงถึงการเติมความดังที่กล่าวมาข้างต้น ไทย : เมื่อทรงมีพระชนมายุได้ ๒๙ พรรษา ก็ได้รับพระราชยุวาสดีจออกผนวช ตามโบราณขัตติยราชประเพณีแล้ว จึงได้เสด็จออกผนวชวิถีดินสู่อิสรรรย์ กระทำราชาอิเหนาอีกครั้งหนึ่งเป็นการบำเพ็ญพร ทั้งนี้เป็นการแสดงให้เห็นนํ้าพระทัยของพระองค์ว่า ทรงคำนึงถึงพระบรรพุทธศาสนาเป็นอย่างยิ่ง ๆ มด : โส เอกวิสิฏวุฒโส หุตวา ราชัง ปหาย อภิณฺหขนฺโต อิมสํมึ ธมฺมิมเย โโปราณขติตียาน์ ปวณิยา ปุพพิจิตวา กลานุบฺเปน วุตตปุปฺผวโต จรนฺโต อุปปุปฺผิตวา มหายเสน คตภิสิโก ราชาว ปุนามิ ๆ เอวมสฺส จริยา อย โพ พุทธสาสนฺน อภิุปสนฺโณ ตสฺสเจ อาหรํ ภิยโยโส กโรติทีเปติ ๆ (สนามหลวง ๒๕๐๕) ไทย : เรื่องที่กล่าวมานี้ เป็นต้นเหตุแห่งการสร้างพุทธเจดีย์ในกรุงเทพฯ นี่คือวัตถุประสงค์เพื่อพระนครให้รุ่งเรือง ด้วยวัตถุอารามหรือพระศาสนา "เหมือนเมื่อครั้งบ้านเมืองดี" หมายความว่าให้เหมือนเช่นนี้มีอยู่ในพระนคร-ศรีอยุธยาในกาลก่อน ข้อสังเกตนี้ได้ ด้วยพระราชวัง ก็ดี วัดดีดี มักสร้างตามแบบอย่างพระนครศรีอยุธยา