ข้อความต้นฉบับในหน้า
คู่มือวิชาแปลไทยเป็นนคร ป.ว.9
ที่เห็น และพบกันบ่อยในปัจจุบันหลาย ซึ่งเรียกอีกอย่างหนึ่งว่าประโยคแบบเพราะถือว่ามีแบบแผนที่ค่อนข้างชัดตัวเองแล้ว หากจะแต่งเป็นอย่างอื่นไป แม้จะได้ความหมายตามที่ต้องการ แต่ก็ผิดความนิยมทางภาษา เมื่อผิดความนิยมไปอย่างนี้ถือว่าถึงผิดไม่เป็นที่ยอมรับของผู้รู้หลาย เพราะฉะนั้นนักศึกษาจำต้องทราบความนิยมทางภาษาชนิดนี้ไว้ด้วย เพื่อจะได้ชื่อว่าเป็นนักแต่งไทยเป็นนครที่ดี และรักษาแบบแผนไว้ได้ โดยจะนำเสนอประโยคเช่นนี้เป็นประโยคๆ ไป
ประโยคพูทูพรพจน์
ประโยคพูทูพรพจน์ คือข้อความที่พระพูทูเจ้าตรัสไว้มีหลักฐานอ้างอิงได้ เมื่อมีข้อความเช่นนี้ในสำนวนไทยที่กำหนดให้แต่ง พึงระวังและต้องพิถีพิถันเป็นพิเศษ มีข้อที่นิยมปฏิบัติงดังนี้
1. ในกรณีที่สำนวนไทย มีข้อความที่บ่งว่าพระพูทูพรจริงนิยมแต่งให้ถูกต้องตรงกับข้อความที่พระพูทูเจ้าตรัสไว้จริงๆ แม้สำนวนไทยนั้นจะเปลือยให้ความหมายไม่ตรงกับพระพูทูพรนัก ก็ต้องแต่งให้ถูกพระพูทูพร ถึงจะตัดสำนวนไทยที่เกินพูทูพรออก ก็ต้องทำและข้อว่านิยมแต่งอยู่ภายใน "อิต" เพื่อเป็นหลักฐานว่าเป็นพระพูทูเจ้าตรัสไว้จริง เช่น
ไทย : การอนุโมทนาในโรงฉัน เป็นพระบรมพุทธธรรญา มีพระบาลี เป็นหลักยืนยันอยู่ว่า ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย เราอนุญาตอนุโมทนาในโรงฉัน ดังนี้