หลักการใช้ศัพท์และนามกำกับในภาษา คู่มือ วิชาแปลไทยเป็นมคธ ป.ธ.4-9 หน้า 107
หน้าที่ 107 / 374

สรุปเนื้อหา

บทความนี้กล่าวถึงการใช้ศัพท์และนามกำกับในภาษา โดยเฉพาะอย่างยิ่งการใช้ในอพยพศัพท์และความหมายของนามกำกับ นอกจากนี้ยังกล่าวถึงตัวอย่างการใช้ในประโยคและวิธีการจำสูตรที่ง่ายเพื่อให้ผู้เรียนสามารถเข้าใจและใช้ได้อย่างถูกต้อง ตลอดจนความสำคัญของการระมัดระวังในการเขียนภาษา เพื่อให้การสื่อสารมีความชัดเจนและถูกต้อง

หัวข้อประเด็น

-หลักการใช้ศัพท์
-นามกำกับในประโยค
-การเขียนภาษา
-สูตรการใช้ศัพท์
-ตัวอย่างการใช้ในภาษา

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ไม่ใส่ก็อว่าผิดความนิยมอีก เช่น : อยู่ ธมฺมนเทสนา กีสฺมี ฆิสฺมี ภาสิตติ ๆ (ใช้ได้) : อยู่ ธมฺมนเทสนา กีสฺมี ภาสิตติ ๆ (ไม่ถูก) สามเณโร ตสฺมี สฺทเท นิมิตฺตํ คเหววา ยฺูสุโกจิวิสสาเชฏฺฐวา ปปา (ใช้ได้) สามเณโร ตสฺมี นิมิตฺตํ คเหววา ยฺูสุโกจิวิสสาเชฏฺฐวา วิสสโมเชฏฺฐวา ปเปา (ไม่ถูก) แม้ศัพท์อื่นก็เนียเองวันนี้ จึงควรระวัง จำสูตรง่ายๆ ว่า "ใช้โจจในอพยพศัพท์ ไม่ต้องมีนามกำกับ ใช้สรรพนาม ต้องมีนามกำกับ" ทั้งนี้ มยกล่าว เช่น ในวิชาอ่านหนังสือ ภาษาเขียน ซึ่งถูกบังคับคณะ ให้ต้องใส่นามกำกับ และในปกติท่อง ๆ ก็มีหลงอยู่ข้าง แต่ถือเป็นแบบไม่ได้ เพราะมีทั่วไป เช่น : ภนุต อิธ โลโก เอวังโลติว่า ปุน คนตา โลสนฺฐาเน นิพุทธโติโต วุตฺเต ฯเปา (1/119)
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More