การเรียงประโยคอธิบายความในวิชาแปลไทย : หน้า 259/374

บทที่ ๗ การเรียงประโยคอธิบายความ ในวิชาแปลไทยเป็นนครชั้นต้นฯ ส่วนมากเป็นเรื่องเกี่ยวกับท่อนนิทาน มีวิธีการเรียงคำศัพท์การใช้คำศัพท์ ตลอดจนกระทั่งการเดินประโยคตามปกติธรรมดาแบบง่ายๆ ไม่ซับซ้อนมากนัก เพียงจำศัพท์และระเบียบการเรียงได้ ก็พอจะเรียงให้มีรูปประโยคที่ถูกต้องได้ แต่ในชั้นประโยคสูงๆ วิชานี้จะเพิ่มความยากขึ้น ทั้งนี้เพราะได้แต่งเรื่องที่เป็นนิทานแต่เป็นอธิบายความ ขยายความ หรือที่เรียกกันในหมู่นักศึกษาว่า “ประโยคแก้ อรรถ” ซึ่งมีกับ “แก้คำ” และ “แก้ความ” มีเหตุมีผลอย่างในตัวเสร็จ แถมยังมี “การไขความ” เป็นทอดๆ ไปอีก ทั้งการเดินประโยคก็ซับซ้อนวุ่นวายขึ้น มีประโยคสักกร (ประโยค ย ๓) มากขึ้นด้วย ดังนั้น นักศึกษาส่วนมากจึงกลัววิชานี้กัน ทั้งที่ความจริงใช้หลักเกณฑ์ต่างๆ ตามที่เคยศึกษามาแต่ชั้นต้นๆ เหมือนกัน จะต่างกันนิดหน่อยก็ตรงที่ประโยคอธิบายความเช่นนี้ มักจะซับซ้อนและมีประโยคยาวขึ้นเท่านั้น