ข้อความต้นฉบับในหน้า
คู่มือวิชาแปลไทยเป็นมคร ป.4-9
: อเกทิวส มาหาโล ขเปๆ ทิสวา "อย่ มาหาโน
กู่ คุจติติ ธมมสสวนาาติ "อหิบ คมิสาสมิติ
คนดูวา ขเปๆ
ขอให้สังเกตว่าประโยคที่เรียงใหม่ แม้จะไม่ผิด แต่ก็องดูหัวนฯ
ไม่สละสลวยเลย เพราะฉนั้นในระหว่าง อติ สองศัพท์ ควรจะมีกรียาน
ค้นกลางอยู่
วิธีเรียงปัจจัยในอพยพศัพท์
ปัจจัยในอพยพศัพท์ คือ โต ตุ ตู ห ธิ หิ หิ ญจ๋
ที่ใช้ประกอบกันนามนามบ้าง สัพพนามบ้าง ได้รูปเป็น โต กูโต
ตุคร อิฐ กุ ซึ่ง เป็นต้น เมื่อนำไปเรียงเข้าประโยค นิยมใช้โดดๆ มีรูปเป็นวิสสนะซึ่งไม่ต้องใส่มานเจ้าของที่ขยายเข้ามากับ จนเวลา
แปผู้แตบต้องโยกศัพท์นามเจ้าของอเอง เช่น
: พระธรรมเทสนนี้ พระผู้พระภาคเจ้าตรัส ณ ที่ไหน
: อย่ะ ธมมเทสนา กฤตุด ภาสิตติ ๆ
จะเรียกว่า อย่ะ ธมมเทสนา กฤตุด จานโต ภาสิตติ ๆ ไม่ได้
: ท่านมาจากที่ไหน
: กูโต อาคโตสิติ ๆ
จะเรียกว่า กูโต จานโต อาคโตสิติ ๆ ไม่ได้
ถ้าจะใสนามเจ้าของเข้าไว้ด้วย ต้องไม่ใช่ปัจจัยเหล่านี้ ต้องใช้สัปพนามตรงๆ และถ้าใช้สัปพนามต้องใส่เจ้าของกำกับด้วย ถ้า