คู่มือวิชาแปลไทยเป็นครร ป.๕-๙ : หน้า 292/374

๒๖๕๙ คู่มือวิชาแปลไทยเป็นครร ป.๕-๙ ชี้แจง : ประโยคแรกความเต็ม ประโยคต่อมาก็ตรียออก ประโยคต่อมาก็ตรียทั้งหมดออก จนประโยคสุดท้ายใส่ โอโลเกนโต เขามา (ปูรีส์ โอโลเกนโต) เพื่อคุมความไว้ที่ หนึ่งก่อน ประโยคต่อไป อุทรี โอโลเกนโต โอโ โโลเกนโต ทิสาวิทิสพลี ปฏูมาโน ตัด โอโลเกนโต ปฏูชมาโน ออก ไม่ได้ เพราะเป็นศัพท์แปลควบ คีอ ก็าม แหงน และเหลียว ประโยคท้ายสุดท่านใส่สรียายคุมพายได้อีกทีหนึ่ง เป็น ความนิยมทางภาษาในประโยคที่ละไว้หลายๆ ประโยค ประโยคสุดท้ายใส่ความควบคูไว้ - อริยฺวาทา อุปวาทนุตราธิกา นาม ๆ ๒๗ ปน ยาว อริยฺย น ขามปนติ, ตาวเทวา น โต ปร ฯ (มุทุล ๑/๑๒๙) ชี้แจง : ประโยคนี้ท่านละคำไว้มาก ใส่เฉพาะที่ไม่ซ้ำกันเท่านั้น ความเต็มก็คือ อริยฺวาทา อุปวาทนุตราธิกา นาม ๆ ๒๗ ปน (อริยฺวาทา) ยาว อริยฺย ขามปนติ, ตาวเทวา (อุปวาทนตรายกา นาม) น โต ปร (อุปวาทนตรายกา นาม) - ยา ปน อินทรียสิโร สติยา , ตา วิริเยน อาชิวาปราสุทธิ สุมปาเททพพา ฯ (วิสุทธ์ ๑/๔๙) ชี้แจง : ประโยคแรกละ สุมปาเททพพา ไว้ นำมาใส่เต็มไปใน ประโยคหลัง - ตตุ อปริคริตตรุงคุลาส สูงุโต วา คณโต วา ธมฺม-