ข้อความต้นฉบับในหน้า
คู่มือวิชาแปลไทยเป็นนคร ป.ธ.๔-๙
: ปุตฺติมาย ทีลาย กงฺคลํ นาม นิคโม ตสลาปรน หามสาลา......(มงคล ภาค ๑)
(๔) ศัพท์ที่ท่านใช้ในปรากฏทั้งหลาย แม้จะผิดความนิยมและผิด หลักที่ศึกษามา ก็อย่าถือว่าของท่านผิด เพราะในกรณีเกิดหลัง แต่ไม่ควรใช้ตามแบบท่าน ควรใช้ถูกความนิยมดีกว่า เช่น : ยสส เอตต ธนา อติดิยา ปริสุสสว ๆ (๓/๒๗๙)
(๔) ในประโยคคำถาม ผู้ถามถามถึงสิ่งหรือบุคคลที่มองไม่เห็น กัน หรือมองเห็นแต่ไม่แน่ใจหรือด้วยความเข้าใจผิด มีความนิยม ดังนี้
ก. ถ้ามุ่งถามถึงบุคคล อย่างที่ในภาษาไทยทักษะในที่มีต่างว่า "ใคร" นั้นและ อย่างนี้ให้ใช้รหัสศัพท์เป็น ปุ. คือ โก อย่างเดียว แม้ผู้ถูกถามจะเป็นลิงก็อย่างไรเดียวกันคำถามจะเป็นสิ่งก็อย่างนี้ตาม เช่น ตอนพระนางมุทธิมาเคาะประตูเรียกพระเวสันดรกลางดึก
พระเวสันดร : โก เอโล (ใครน่ะ)
พระนางมุทธิ : อห มุทธิ (หมอบฉันเอง มุทธิ)
ข. ถ้ามุ่งถามถึงสิ่งของวัตถุ อย่างนี้ให้ใช้ นบ. คือ ก็ อย่างเดียว แม้สิ่งถูกถามถึงนั้น จะเป็นศัพท์หลังอีกตาม เช่น ถาม : ก็ ปน อิสัมซี คผล โหว่ ๆ
ตอบ : มณฺฎา ภนฺฏิ, เอตฺถา สมเรนธี หิยโย
สิติปิฎ, ๆ
ถาม : ปรุฏฺถิมาย ทิลาย ก็ นิมิตฺต ๆ
ตอบ : ปาสาณา ภนฺฏิ ๆ