ข้อความต้นฉบับในหน้า
คู่มือวิชาแปลไทยเป็นนคร ป.ธ.4-7
การใช้ เอก คำพ์
ที่แปลว่า "หนึ่ง" เป็นได้ทั้งสังขยา และสังพนาม มีวิธีใช้ต่างกัน คือ เอก สังขยา ใช้ในกรณับจำนวน เช่น หนึ่งคน ลองคนเป็นต้น เอกสังพาม ใช้ในกรณีจำคนบุคคล สัตว์ สิ่งของ ที่ยังไม่ปรากฏชัด ไม่แน่นอน มีคติดูด อนุกรม คำพ์ ดังกว่าวแล้ว เช่น
: อน ฯ เอก ทหรภักญู กติสลานา ตุมเหติ ปูจินิวา เขเปา (๑/๑๓)
: เอก กิร สาวุติวาสี กุลปุตโต สตฺถุ สนฺติเอก ธมุกฺภิ สุตวา สาสน อูรํ ทุตวา ปพุทธิโต ลทุปปลมบฺโท ติสสุตฺโโร นาม อโหสิ ฯ (๒/๑๕)
นอกจากนี้ ยังใช้กรณีแยกส่วนย่อย ออกจากส่วนใหญ่ เพื่อกำหนดได้สะดวก มีโอกาสเป็นการับจำนวน เช่น
: เอก เทเสนุตสส ปน ตกาคมสส สนฺติเอก นิสิเนานา เตเส เอก ฯ นิสิเนโว นิททาย, เอกา องฺคลิยา ภูมิ วิจินโฺติ นิสิที ฯ (๒/๒๕)
อึ่ง เอกสัพนาม ถ้าใช้ในกรณีเน้นให้ความนั่นๆ หนาหนแนขึ้น ท่านใช้ศัพท์นี้ ควบกัน ๒ คำศัพท์ เป็น เอกก แปลว่า แต่ละคนแต่ละอย่าง เช่น
: เตตุติสทแนปุตตา อตุตโน กุมฺเม รตนปลุงกา นสิทิสัส ฯ เตตุติสาย กุมภา เอกกาสมั จีฏต สตุต ทนเมา มาเฝลิส เตส เอกโก ปุณฺณสโยชนา-