คู่มือวิชาแปลไทยเป็นนคร ป.ธ.๔-๙ : หน้า 78/374

คู่มือวิชาแปลไทยเป็นนคร ป.ธ.๔-๙ วิธีเรียงประโยคหลักคำ ประโยคหลักคะ เป็นประโยคแทรกเข้ามาในประโยคใหญ่ เพื่อ ทำให้เนื้อความชัดเจนขึ้น ทั้งทำหน้าที่ขยายเนื้อความข้างหลังใน ประโยคนันด้วย ประโยคหลักคะ ก็เหมือนกับประโยคอนายใน ทั้งนามและกิริยา แปลกเปว่าในประโยคหลักจะต้องประกอบด้วยสัตว์มีวิถีติตเท่านั้น แม วิธีการเรียงในประโยคก็คือ ๒ ลักษณะดังกล่าวแล้วเช่นกัน เช่น : ปสมมาส์ อติภูมิต : อภิธาน ไอปูชฌาย (๑/๗) : เทว ตย รัชซ : กาเรนเต อรุณ ณ อุฒาสติ ๆ (๑/๓๗) : ตุมเม นาม มาทิสสส พุทธสส สนติจก ปพุชิตวาปี มย สามคุคี คีรณุต : มม วจนะ ณ กรีต ฯ (๑/๕๙) ข้อสังเกต ประโยคอนาคตกับประโยคหลักคะ ทั้งสองนี้ หากมองในความ ภาษาไทยแล้วแทบจะไม่รู้เลยว่า ความตอนนี้เป็นประโยคชนิดใด เพราะ ในวิชาแปลมครเป็นไทย เราบัญญัติไว้ว่า อนุร ให้เปว่า “เมื่อ” ลักษณะให้เปว่า “ครับเมื่อ” ต่างกันอยู่ แต่ในวิชาแปลไทยเป็นนคร นิยมแปลว่า “เมื่อ” เหมือนกันทั้งสองอย่าง จึงทำให้สับสนยากที่จะ ตัดสินใจว่าความนี้เป็นประโยคอนาคต หรือประโยคหลักคำ เท่าที่สังเกตุพูดอับก็ได้ว่า หากเนื้อความตอนนั้นส่อไปว่า อาจแปลเป็น “แห่ง” หรือ “ของ” และเข้าสู่ประธานในประโยคหรือ ศัพท์ใดก็พึงหนึ่งในประโยคก็ได้ คือเป็นได้ทั้งอนุรและสันมัสพันธะ